kie li ecx kelkafoje dormis; li
estis malgaja, farigxis tre silenta; li ne legis;
sxajnis, kvazaux io absorbas lian menton. Utterson
tiel kutimigxis la cxiaman samecon de tiuj raportoj,
ke li iom post iom maloftigis siajn vizitojn.

La okazo cxe la fenestro

Okazis unu dimancxon, kiam S-ro Utterson promenadis
kiel kutime kun S-ro Enfield, ke ilia vojo kondukis denove
tra la flankstrato; kaj ke ambaux, veninte gxis la
pordo, haltis por gxin rigardi.

--Nu, diris Enfield, almenaux tiu afero estas
finita. Ni neniam vidos plu S-ron Hyde.

--Mi esperas ke ne, diris Utterson, cxu mi iam diris
al vi, ke mi foje vidis lin kaj partoprenis vian senton de
antipatio?

--Estis neeble fari unu, ne farante la alian, respondis
Enfield, kaj, rilate al tio, kia malsagxulo vi sendube
jugxis min, cxar mi ne sciis, ke tiu cxi estis
posta enirejo al la domo de D-ro Jekyll! Vi estis parte
kulpa, ke mi eltrovis tion ecx tiam, kiam mi ja gxin
faris.

--Vi do eltrovis, cxu? diris Utterson, sed se tiel
estas, ni povas eniri en la korton kaj rigardi la
fenestrojn. Verdire, mi estas maltrankvila pri la kompatinda
Jekyll; kaj mi sentas, kvazaux la cxeesto de amiko,
ecx ekstere, povus fari al li bonon.

La korto estis tre malvarmeta kaj iomete malseka, kaj
plena de antauxtempa krepusko, kvankam la cxielo
mem, alta supre, estis ankoraux hela de la sunsubira
lumo. La meza fenestro el la tri estis duone malfermita;
kaj, sidantan tute proksime de gxi, gxuantan la
aeron kun senlima malgajeco de mieno, kvazaux iu
senkonsola malliberulo, Utterson vidis D-ron Jekyll.

--Kio! Jekyll! li ekkriis, mi esperas, ke vi pli bone
fartas.

--Mi estas en tre malbona stato, Utterson, respondis la
doktoro senespere; tre malbona. Tio ne dauxros longe,
dankon al Dio.

--Vi restas tro multe en la domo, diris la legxisto.
Vi devus esti ekstere, vipante la sangiradon, kiel S-ro
Enfield kaj mi. CXi tiu estas mia kuzo--S-ro Enfield--D-ro
Jekyll. Venu do; prenu vian cxapelon kaj faru kun ni
viglan promenadon.

--Vi estas tre bona, ekgxemis la alia, mi tre
sxatus tion; sed ne, ne, ne, estas tute neeble; mi ne
kuragxas. Sed vere, Utterson, mi tre gxojas vin
vidi; estas ja granda plezuro. Mi volus peti, ke vi kaj S-ro
Enfield suprenvenu, sed la loko ja ne estas en deca stato.

--Nu, do, diris la legxisto bonkore, ni ne povos pli
bone fari, ol resti tie cxi kaj paroli kun vi de kie ni
estas.

--Tiun proponon mi jxus estis riskonta, respondis la
doktoro