ontmoeten--we ontmoeten
elkaar nu en dan op een diner of bij den Hertog--dan vertellen we
elkaar de onzinnigste histories met de ernstigste gezichten. Mijn
vrouw kan dat heel goed, bepaald veel beter dan ik; zij vergist zich
nooit in haar datums, en ik altijd; maar als zij dat ontdekt, maakt
zij er nooit een scene van; soms wou ik wel dat ze dit deed, maar ze
lacht me alleen uit.

--Ik hou er niet van zooals je over je huwelijksleven praat, zei Basil
Hallward, en hij ging naar de tuindeur. Ik geloof, dat je heusch een
goed man bent, maar dat je je bar schaamt over je eigen deugden. Je
bent een bizondere kerel: je zegt nooit iets goeds en je doet nooit
iets kwaads. Je scepticisme is maar een poze.

--Natuurlijk te zijn is ook een poze, en de vervelendste, die ik ken,
lachte Lord Henry.

Zij gingen den tuin in en lieten zich behagelijk op een rieten bank
neer, in de schaduw van een hoogen laurierboom. Het zonlicht slipte
over de gepolijste bladeren. In het gras trilden witte madelieven.
Na eene pooze haalde Lord Henry zijn horloge uit.

--Ik denk, dat ik gaan moet, Basil, zei hij zacht, en voor ik wegga,
wou ik nu wel, dat je mij antwoordde op de vraag, die ik je zoo even
deed.

--Wat dan? vroeg de schilder, turende naar den grond.

--Dat weet je heel goed.

--Neen, werkelijk niet, Harry.

--Nu, dan zal ik ze nog eens herhalen. Ik wou dat je nu zei, waarom je
het portret van Dorian Gray niet wilt expozeeren. Ik wil de werkelijke
reden weten.

--Die heb ik je al gezegd.

--Neen, dat heb je niet. Je zei: omdat er te veel van jou in was. Nu,
dat is kinderachtig.

--Harry, zeide Basil Hallward, hem recht in de oogen ziende; een
portret, dat met gevoel is geschilderd, is een beeld van den artist,
niet van hem, die er voor gezeten heeft. Het model is louter toeval en
bij-omstandigheid. Dat wordt hier geopenbaard door den schilder, maar
de schilder openbaart zichzelven op het doek. De reden, dat ik dit
portret niet wil ten toon stellen is: dat ik bang ben het geheim van
mijn eigen ziel er in te toonen.

Lord Henry lachte.

--En wat is dat geheim?

--Ik zal het je zeggen, zei Hallward, maar iets van verlegenheid gleed
over zijn gelaat.

--Ik ben een en al verwachting, Basil!

--Och, het is in een paar woorden gezegd, Harry, en ik denk, dat je
het niet eens begrijpen zal. Misschien, geloof je het ook niet.

Lord Henry glimlachte, en, zich buigende, plukte hij een roodbladig
madeliefje uit het gras, en keek