et meer dan u zich bewust is, en u weet
minder dan u wilt weten.

Dorian Gray fronste zijn wenkbrauwen en wendde het hoofd om. Maar hij
kon niet nalaten sympathie te voelen voor dien grooten, gracieuzen
jongen man, met zijn romantisch, olijfkleurig gezicht, waarover
vermoeide uitdrukking waasde. Er was iets zeer aantrekkelijks in zijne
zachte, matte stem; zelfs zijne koele, witte handen, fijn als bloemen,
hadden vreemde betoovering in zich. Zij bewogen zich, wanneer hij
sprak, als muziek en schenen zelve taal uit te drukken. Maar toch was
Dorian bang voor hem en hij schaamde zich dien angst. Waarom had een
vreemde hem aan zichzelven moeten openbaren? Hij had Basil Hallward
maanden gekend: die vriendschap zou hem nooit veranderd hebben.
Plotseling was er iemand gekomen, die hem het mysterie van het leven
had ontdekt. En waar was hij nu bang voor? Hij was toch geen
schooljongen, toch geen meisje? Dwaas was het bang te zijn.

--Laat ons wat in de schaduw gaan zitten, zei Lord Henry. Parker heeft
iets te drinken gebracht en als u hier nog langer in de zon blijft,
verbrandt u en zal Basil u nooit meer schilderen. U moet u niet zoo
laten verbruinen. Dat flatteert niets!

--Wat kan dat schelen? riep Dorian Gray lachend, terwijl zij achter in
den tuin gingen zitten.

--Het moet u juist heel veel kunnen schelen, Mr. Gray.

--Waarom toch?

--Omdat u een bewonderenswaardigheid van jeugd heeft en jeugd is het
eenige op de wereld, de moeite van het bezitten waard.

--Dat voel ik zoo niet, Lord Henry.

--Neen, nu niet. Maar later, als u oud en gerimpeld en leelijk
geworden is, als er lijnen zijn gekomen over uw voorhoofd door het
denken en uw lippen geschroeid zijn door het vuur van afschuwelijke
passies, dan zal u het voelen, het intens voelen. Overal waar u nu
gaat, palmt u de wereld in. Zal het altijd zoo zijn?... U heeft een
buitengewoon mooi gezicht, Mr. Gray. Fronst niet. Het is zoo. En
schoonheid is een soort van genie, zelfs hooger, want geen uitlegging
is er bij noodig. Het is een van de groote principes van de wereld,
evenals de zon of het voorjaar. De menschen zeggen soms, dat
schoonheid oppervlakkig is; dat is mogelijk, maar ze is tenminste niet
zoo oppervlakkig als gedachte. Schoonheid is voor mij het grootste
wonder, dat er bestaat. O, geniet van uw jeugd zoolang u ze heeft.
Leef. Leef het leven, dat in u is. Laat niets verloren gaan. Zoek
altijd naar nieuwe sensaties. Wees nergens bang voor ...

Dorian Gray