a.

--Ja zoo iets dergelijks, denk ik, en zeer beklemmend. Ik begon me af
te vragen, wat ik in godsnaam doen zou, toen ik het affiche zag. Wat
denk je, dat ze gaven, Harry?

--De idioten jongen, of Stom maar onschuldig. Onze voorvaders hielden
van dat stuk, geloof ik. Hoe langer ik leef, Dorian, hoe duidelijker
ik voel, dat wat genoeg was voor onze voorvaders, niet goed genoeg is
voor ons. Zoowel in kunst als in politiek: les grands-peres ont
toujours tort.

--Dit stuk was ook voor ons goed genoeg, Harry. Het was Romeo and
Juliet. Ik moet bekennen, dat het mij hinderde Shakespeare te zien
spelen in zoo een plaats. Maar ik was toch benieuwd. Ik besloot in
ieder geval op de eerste acte te wachten. Er was een afschuwelijk
orkest, gedirigeerd door een jongen jood, die voor een rammelkast van
een piano zat, en dat joeg mij bijna weg. Maar eindelijk ging het
gordijn op en begonnen ze te spelen. Romeo was een dikke oude meneer,
met gekurkte wenkbrauwen, een schone drakenstem en een figuur als een
bierton. Mercutio was bijna even slecht. Hij werd gespeeld door den
bas-comique, die moppen van zijn eigen er in laschte en op den besten
voet was met de pit. Zij waren beiden zoo grotesk als de decoraties en
die waren als uit een kermistent. Maar Julia, Harry! Stel je voor een
meisje, nauwlijks zeventien, een klein gezichtje als een bloem, een
klein Grieksch hoofdje met donkerbruine vlechten, violette oogen als
bronnen van passie! en een mondje als een roos. Ze was het liefste
ding, dat ik ooit in mijn leven gezien had. Je hebt me eens gezegd,
dat pathos je ongevoelig liet, maar dat schoonheid, niets dan
schoonheid, je tot tranen kon roeren. Nu Harry, ik kan je zeggen, dat
ik dit kind nauwlijks kon zien door den nevel, dien ik voor mijn oogen
had. En haar stem--ik heb nooit zoo een stem gehoord. Zij klonk eerst
heel zacht met diepe volle tonen, die je ieder apart scheen te hooren.
Toen klonk zij wat harder en het werd als een fluit of een hobo, in de
verte. In de tuin-scene hoorde je de trillende extaze van nachtegalen,
als zij 's morgens heel vroeg zingen. Later waren er momenten, dat je
de wilde passie van violen in heur stem hoorde. Je weet zelf hoe een
stem je aan kan doen. Jouw stem en die van Sibyl Vane zijn twee
dingen, die ik nooit zal vergeten. Als ik mijn oogen sluit, hoor ik
ze, en ze zeggen ieder iets verschillends. Ik weet niet welke ik
volgen moet. Waarom zou ik niet van haar houden!--Harry, ik heb haar
lief. Zij is