chelen. Het is
onmogelijk boos op je te zijn. Als je Sybil Vane ziet, zal je zelf
voelen, dat de man, die haar ongelukkig kan maken, een ellendeling
moet zijn, een ellendeling zonder hart. Ik kan me niet begrijpen, hoe
je iemand, die je lief is, verdriet kan doen. Ik heb Sybil Vane lief
en ik zal haar zetten op een gouden piedestal, en de heele wereld zal
de vrouw aanbidden, die de mijne is. Wat is het huwelijk? Een
onverbreekbare belofte. Daarom bespot je het. O, lach niet. Het is
juist wat ik doen wil. Haar vertrouwen, haar geloof in mij, maakt mij
goed. Wanneer ik met haar ben, hindert mij alles wat jij me geleerd
hebt. Ik word heel anders dan jij me kent totnogtoe. Ik word geheel
veranderd en de enkele aanraking van haar handje, doet mij al je
slechte, tooverachtig giftige en toch heerlijke theorieen vergeten.

--En die zijn ...? vroeg Lord Henry, zich aan een weinig sla helpend.

--O! je theorieen over het leven, je theorieen over liefde, je
theorieen over genot. Kortom, al je theorieen Harry!

--Genot: dat is het eenige een theorie waard, antwoordde hij met zijne
zachte stem, vol muziek. Maar ik mag niet beweren, dat die theorie van
mij is. Het is een theorie van de natuur zelf. Genot is de toetssteen
van de natuur, haar teeken van goedkeuring. Wanneer we ons gelukkig
voelen, zijn wij altijd goed, maar wanneer wij goed zijn, voelen we
ons niet altijd gelukkig.

--Maar wat versta je onder "goed"? riep Basil Hallward.

--Ja, herhaalde Dorian, zich in zijn stoel achterover werpend en Lord
Henry aanziende over de zware trossen van purperkleurige irissen, die
midden op de tafel stonden; wat versta je onder "goed", Harry?

--In harmonie te zijn met jezelf, hernam hij, de fijne poot van zijn
glas even aanroerend met zijne witte, spitse vingers. Het wordt
wanklank, als je gedwongen wordt in harmonie te zijn met een ander. Je
eigen individueel leven is het voornaamste.

--Maar als je nu voor niemand leeft dan voor je eigen ik, Harry, moet
je die harmonie toch ook heel duur betalen, wierp de schilder tegen.

--Ja, tegenwoordig is alles duur. En de tragedie van de armen is ook,
dat zij zich niets kunnen permitteeren dan zelf ontzegging. Mooie
zonden zijn, even als alle dingen, het privaat eigendom van de rijken.

--Je betaalt die dingen niet alleen met geld.

--Waarmee dan, Basil?

--Nu, ik zou denken met berouw, met verdriet en ... met het
bewustzijn, dat je hoe langer hoe lager zinkt.

Lord Henry haalde de sc