alles voor mij.--Avond aan avond zie ik haar spelen.--Den
eenen avond is zij Rosalind en den volgenden Imogen. Ik heb haar zien
sterven in de somberte van een Italiaansch graf, terwijl zij het
vergift opzoog van de lippen van haar geliefde. Ik heb haar zien
dwalen door de bosschen van de Ardennen, verkleed als een aardige
jongen, in een broek en buis, met een coquet petje op. Zij is
krankzinnig geweest en ze is bij een schuldigen koning gekomen en zij
heeft hem met berouw overstelpt en hem bittere kruiden laten proeven.
Zij is onschuldig geweest en de zwarte handen van jaloezie hebben heur
teeren hals omkneld. Ik heb haar gezien in iedere eeuw en in ieder
kostuum. Gewone vrouwen werken niets op je verbeelding. Ze zijn
begrensd door hun eeuw. Ze veranderen nooit door een toovermacht. Je
kan ze ook altijd vinden. Daar is niets geheimzinnigs om haar heen.
Zij rijden 's morgens in het Park en babbelen 's middags op tea's. Ze
hebben stereotype glimlachjes en geleerde momentjes. Je kent ze door
en door. Maar een actrice! Een actrice is heel wat anders. Harry,
waarom heb je me nooit gezegd, dat de eenige vrouw van wie je houden
kan een actrice is.

--Ik ben er zelf op zooveel verliefd geweest, Dorian.

--O ja, verschrikkelijke wezens met geverfd haar en geverfde
gezichten.

--Vaar nu niet uit tegen geverfd haar en geverfde gezichten. Zij
hebben soms heel veel charme, zei Lord Henry.

--Ik wou, dat ik je niet verteld had van Sybil Vane.

--Dat kon je toch niet nalaten, Dorian. Je heele leven zal je me alles
vertellen wat je doet.

--Ja Harry, dat geloof ik ook. Ik moet je alles vertellen. Je hebt
zulk een vreemden invloed op me. Als ik ooit een misdaad deed, zou ik
dat jou bekennen. Jij zou me begrijpen.

--Menschen zooals jij, de zonnestralen van het leven, begaan geen
misdaden, Dorian. Maar ik dank je in ieder geval voor je compliment.
En zeg me eens--geef me even de lucifers; dank je:--op welken voet sta
je nu eigenlijk met Sybil Vane ...

Dorian vloog op, gloeiende wangen, schitterende oogen.

--Harry! Sybil Vane is heilig!

--Alleen heilige dingen zijn ook de moeite van het aanraken waard,
Dorian, zei Lord Henry, met een vreemden tint van weemoed in zijne
stem. Maar waarom ben je daar boos om? Ze zal toch eens van jou zijn.
Als men verliefd is, begint men zichzelven voor den gek te houden en
eindigt anderen voor den gek te houden. Dat is wat de wereld een roman
noemt. Maar je kent haar toch zeker?

--O, nat