laux gxi. La suno ja estis cxiam super
mia kapo, kaj la arboj estis tiel densaj, ke mi ne povis vidi iun ajn
malproksiman objekton, kiu gvidus min laux rekta linio.

Sed kiel okazis, mi sxajne marsxis longan distancon, cxar mi mangxis
kvarfoje kaj dormis dufoje antaux ol atingi la maron, sed post la
finfina alveno mia plezuro je gxia ekvido ankoraux pliigxis pro la
hazarda eltrovo de pirogo kasxita inter la arbustoj, kiujn mi
trastumblis tuj antaux ol veni sur la plagxon.

Mi povas certigi, ke ne necesis longa tempo por treni la rustikan
boaton gxis la akvo kaj sxovi gxin for de la akvobordo. Mia
travivajxo kun Jxa instruis min, ke se mi sxtelu la pirogon de
aliulo, mi faru tion rapide kaj mi hastu meti distancon inter mi mem
kaj gxia posedanto.

Estis evidente, ke mi eliris sur la alia flanko de la insulo, tiu
flanko, cxe kiu Jxa kaj mi eniris gxin, cxar mi tute ne povis vidi la
cxefteron. Longe mi cxirkauxremis la bordon, kvankam je konvena
distanco de gxi, gxis kiam mi ekvidis la cxefteron en la malproksimo.
Vidinte gxin, mi rapidis direkti mian vojon al gxi, cxar delonge mi
estis rezoluta, ke mi reiros al Futra kaj refoje malliberigxos por
esti denove kun Perry kaj Gak la Vila.

Mi opiniis min sxtipkapulo, ke mi siatempe entreprenis fugxi sola,
des pli, cxar ni jam havis bone trapensitajn planojn por fugxi kune
al la libereco. Mi sciis, kompreneble, pri la granda malversxajno de
sukceso en nia projektita entreprenajxo, sed mi sciis, ke mi neniam
povos eksxati la liberecon sen Perry, tiel longe kiel li vivos, kaj
mi sciigxis, ke la ebleco retrovi lin estas malpli ol eta.

Se Perry mortus, mi volonte luktus per mia forto kaj intelekto
kontraux la sovagxa pramondo, en kiu mi trovigxis. Mi povus logxi
kiel ermito en iu sxtonplena kaverno, gxis mi trovus manieron por
ekipi min per la krudaj armiloj de la sxtonepoko, kaj poste mi
komencus la sercxon je sxi, kies imago nun konstante akompanis min
dum la maldormaj horoj, kaj kiu estis la cxefa kaj amata temo de miaj
songxoj.

Sed se mi ne malpravis, Perry vivis ankoraux, kaj estis mia devo kaj
volo denove esti kun li, por ke ni kune alfrontu la dangxerojn kaj
sortoturnigxojn de la kurioza mondo, kiun ni eltrovis. Kaj ankaux
Gak, tiu granda, hirta viro ekokupis lokon en la koro de ni ambaux.
Eble kruda, ankaux brutala, se jugxi lin tro strikte laux la normoj
de la kaduka civilizo de la dudeka jarcento, sed tamen li estis
nobla, digna, kavalireca kaj aminda.

La ha