tus malfacile priskribebla, sed sxiaj
sentoj apenaux povis esti pli komplikaj ol miaj propraj--cxar la
largxaj okuloj, kiuj rigardis en miajn, estis de Dian la Bela.

"Dian!" mi kriis. "Dian! Dank' al Dio, ke mi alvenis gxustatempe."

"Vi?" sxi flustris, kaj denove kasxis sian vizagxon, ne lasante min
vidi, cxu sxi gxojas aux koleras pri mia veno.

Denove la drako sin jxetis al ni, kaj tiel rapide, ke mi ne havis
tempon demeti mian pafarkon. Mi povis nur kapti sxtonon kaj jxetegi
gxin en la fie malbelan vizagxon de la besto. Refoje, mia celado
estis trafa kaj kun siblo de doloro kaj rabio, la reptilio ree
turnigxis kaj flugis for.

Nun mi rapide enmetis sagon, por ke mi estu preta cxe la venonta
atako, kaj farante tion, mi rigardis la junulinon, tiel ke mi sxin
surprizis, dum sxi faris kasxan ekrigardon al mi; sed sxi tuj denove
kovris sian vizagxon per la manoj.

"Rigardu min, Dian," mi petegis. "Cxu vi ne gxojas vidi min?"

Sxi rigardis rekte en miajn okulojn.

"Mi malamas vin," sxi diris, kaj kiam mi volis petegi sxin juste
auxskulti min, sxi fingromontris trans mian sxultron. "Venas la
tipdaro", sxi diris, kaj mi denove turnigxis por fronti la reptilion.

Do jen estis tipdaro. Mi povus esti diveninta. La kruela spurbesto de
la maharoj. La delonge malaperinta pterodaktilo de la ekstera mondo.
Sed cxi-foje, mi gxin atakis per armilo, kiun gxi neniam antauxe
frontis. Mi elektis mian plej longan sagon, kaj per mia tuta forto mi
fleksis la pafarkon, gxis la pinto de la sago restis sur la polekso
de mia maldekstra mano, kaj kiam la granda kreitajxo pafigxis al ni,
mi pafis rekte al tiu malmola brusto.

Siblante kiel la sekurvalvo de vapormasxino, la potenca bestego turne
kaj torde falis en la maron sube, kun mia sago komplete
profundigxinta en gxia kadavro. Mi turnigxis al la junulino. Sxi
preterrigardis min. Evidente sxi vidis la morton de la tipdaro.

"Dian," mi diris, "cxu vi ne diros, ke vi ne bedauxras, ke mi vin
trovis?"

"Mi malamas vin", estis la sola respondo; sed mi kredis auxdi malpli
da abomeno ol antauxe--sed eble mi nur imagis gxin.

"Kial vi malamas min, Dian?" mi demandis, sed sxi ne respondis al mi.

"Kion vi faras cxi tie?" mi demandis, "kaj kio okazis al vi de kiam
Hugxa vin liberigis de la sagotoj?"

Unue mi kredis, ke sxi min tute ignoros, sed fine sxi decidis alie.

"Mi denove forkuris de Jubal la Malbela," sxi diris. "Post mia
forfugxo de la sagotoj, mi revojagxis sola al mia propr