vundita. Jubal nun rapidis al mi kun la
sola restanta armilo, kiun li portis--murdaspekta trancxilo. Li estis
tro proksima por preciza sagpafo, sed mi pafis al li dum li venis,
sen celi. Mia sago enpikis la karnon de lia femuro, kauxzante
doloran, sed ne senkapabligan vundon. Kaj tiam li min atingis.

Mia lertmoveco pormomente min savis. Mi rapide kauxrigis min sub lia
levita brako, kaj kiam li cxirkauxpivotis por denove ataki min, li
trovis glavpinton cxe sia vizagxo. Kaj momenton poste, li sentis
colon aux du colojn de gxi en la muskoloj de sia trancxilbrako, tiel
ke poste li estis iom pli singarda.

Nun estis duelo de strategio--la granda, vila viro manovris por
trabrecxi mian memgardadon, kie li povus ekuzi siajn enormajn
muskolojn, dum mia mensa okupigxo estis restigi lin je braklonga
distanco. Trifoje li sturmis al mi, kaj trifoje mi trafigis lian
trancxilbaton sur mian sxildon. Cxiufoje, mia glavo trafis lian
korpon, unufoje enpenetrante lian pulmon. Nun li estis jam kovrita de
sango, kaj la interna sangado kauxzis paroksismojn de tusado, kiu
portis la rugxan fluajxon tra la fiaj busxo kaj nazo, kovrante liajn
vizagxon kaj bruston de sanga sxauxmajxo. Li estis vidajxo plej
malbela, sed li estis malproksima de la morto.

Dum la duelo dauxris, mi komencis havi esperon, cxar por esti tute
malkasxema, mi ne atendis postvivi la unuan alsturmon de tiu monstra
masxino de neregitaj rabio kaj malamo. Kaj mi kredas, ke Jubal,
anstataux absolute malestimi min, eksentis al mi respekton, kaj tiam
en lia primitiva menso evidente formuligxis la penso, ke li finfine
renkontis sian superonton kaj frontas sian pereon.

Almenaux sole per tiu hipotezo mi povas klarigi lian postan agon, kiu
estis kiel lasta provo--ia nereala espero, ke se li ne baldaux
mortigos min, mi mortigos lin. Gxi okazis cxe la kvara alsturmo,
kiam, anstataux ataki min per sia trancxilo, li faligis tiun armilon,
kaj ekprenante mian glavklingon per ambaux manoj, sxiris tiun armilon
el mia teno tiel facile kiel de infano.

Jxetante gxin malproksimen al la flanko, li staris senmova dum
momenteto, rigardante en mian vizagxon kun tia terura rikano de
malica triumfo, ke mi preskaux senkuragxigxis--kaj tiam li sin jxetis
al mi, armite nur per siaj manoj. Sed tiu estis la tago, en kiu Jubal
lernis pri novaj batalmetodoj. La unuan fojon li vidis pafarkon kaj
sagojn, neniam antaux tiu duelo li vidis glavon, kaj nun li lernis,
kion kapabla homo povas fari per siaj n