nkis, kaj post longa sidado en silento post la enketo, mi
atendis, ke oni ordonos al mi reiri al mia logxejo.

Dum tiu sxajna silento ili diskutis pere de sia stranga, neparola
lingvo la meriton de mia historio. Fine, la estro de la tribunalo
komunikis la rezulton de la kunsido al la oficiro, kiu estris la
sagotan gardistaron.

"Venu," li diris al mi, "vi estas kondamnita al la eksperimentaj
fosajxoj, cxar vi auxdacis insulti la inteligentecon de la potenculoj
per la ridinda historio, kiun vi tiel malprudente rakontis al ili."

"Cxu vi volas diri, ke ili ne kredis min?", mi demandis, tute
mirigita.

"Kredi vin!", li diris. "Cxu vi volas diri, ke vi atendis, ke iu ajn
kredus tiel neeblan mensogon?"

Estis senespere, do mi marsxis en silento flanke de mia eskorto tra
la mallumaj koridoroj kaj pasejoj al mia terura pereo. En malalta
urbnivelo ni venis al pluraj lumigitaj kameroj, en kiuj ni vidis
plurajn maharojn okupi sin pri diversaj taskoj. Mia eskorto kondukis
min al unu el tiuj kameroj, kaj antaux ol foriri ili katenis min al
flanka muro. Aliaj homoj estis simile katenitaj tie. Sur longa tablo
kusxis viktimo, kiam oni kondukis min en la kameron. Kelkaj maharoj
cxirkauxstaris la kompatindulon, tenante lin al la tablo, por ke li
ne movigxu. Alia, tenante akran trancxilon en sia trifingra
antauxpiedo, trancxe malfermis la bruston kaj abdomenon de la
viktimo. Oni uzis nenian anestezilon, kaj estis terure auxdi la
kriojn kaj gxemojn de la torturato. Vere, tio estis vengxosimila
vivisekcio. Malvarma sxvito ekfluis el miaj poroj, kiam mi
ekkomprenis, ke baldaux venos mia vico. Kaj ne forgesu, ke kie ne
ekzistas la tempo, mi povus facile imagi, ke mia suferado dauxras
monatojn, antaux ol la morto finfine liberigus min!

La maharoj tute ne atentis min, kiam oni kondukis min en la kameron.
Tiel profundigxintaj en sia laboro ili estis, ke mi certis, ke ili
ecx ne scias, ke la sagotoj eniris kun mi. La pordo estis proksima.
Se nur mi povus atingi gxin! Sed tiuj pezaj katenoj malebligis ion
ajn tian. Mi cxirkauxrigardis, sercxante rimedon por liberigxi el la
cxenoj. Sur la planko inter mi kaj la maharoj kusxis eta hxirurgiilo,
kiun unu el ili kredeble faligis. Gxi aspektis ne malsimile al
butonhoko, sed gxi estis multe pli eta, kaj havis akrigitan pinton.
Centfoje dum mia knabagxo mi malsxlosis serurojn per butonhokoj. Se
nur mi povus atingi tiun peceton de polurita sxtalo, mi eble povus
almenaux portempe forfugxi.

Ramp