," kaj tiam mi turnigxis kaj
pasxis majeste malsupren al la valo. Mi jam faris cent pasxojn en
absoluta silento, kiam Dian parolis.

"Mi malamas vin!" sxi kriis, kaj sxia vocxo rompigxis--pro rabio, mi
kredis.

Mi komplete malgxojis, sed mi ne iris tre malproksimen, kiam mi
ekpensis, ke mi ne povas lasi sxin sola kaj sen protekto, por ke sxi
cxasu sian propran mangxajxon meze de la dangxeroj de tiu sovagxa
mondo. Eble sxi malamos min kaj insultos min kaj sxutos unu
malhonorigon post la alia sur min, kiel sxi jam faris, gxis mi vere
ekmalamos sxin; sed restis la plorinda vero, ke mi sxin amis kaj ne
povus lasi sxin tie sola.

Ju pli mi pripensis tion, des pli mi kolerigxis, tiel ke kiam mi
atingis la valon, mi estis furioza, kaj rezulte de tio, mi
retroturnigxis kaj supreniris tiun krutajxon denove, tiel rapide kiel
mi malsupreniris. Mi vidis, ke Dian jam forlasis la kornicon kaj iris
en la kavernon, sed mi jxetis min internen al sxi. Sxi kusxis
surventre sur amaso da herboj, kiujn mi kolektis por sxia lito. Kiam
sxi auxdis mian eniron, sxi saltis sur siajn piedojn kiel tigrino.

"Mi malamas vin!" sxi kriis.

Veninte el la brila lumo de la tagmeza suno en la duonmallumon de la
kaverno, mi ne povis vidi sxian mienon, kaj mi estis iom kontenta pro
tio, cxar mi malsxatis pensi pri la malamo, kiun mi estus vidinta
tie.

Unue mi diris al sxi nek unu vorton. Mi nur transpasxis la kavernon
kaj kaptis sxin je la pojnoj, kaj kiam sxi luktis, mi cxirkauxmetis
al sxi mian brakon, tiel por fiksi sxiajn manojn cxe sxiaj flankoj.
Sxi batalis kiel tigrino, sed per mia libera mano mi retropusxis
sxian kapon--mi supozas, ke mi subite brutigxis, ke mi retroiris
miliardon da jaroj kaj igxis vera kavernohomo, kiu prenas sian
virinon perforte--kaj tiam mi kisis tiun bela busxon denove kaj
denove.

"Dian," mi kriis, krude skuante sxin, "Mi amas vin. Cxu vi ne
komprenas, ke mi amas vin? Ke mi amas vin pli ol cxion alian en cxi
tiu mondo aux en mia? Ke mi havos vin? Ke amo kiel mia ne estas
rifuzebla?"

Mi rimarkis, ke nun sxi tre kviete restas en miaj brakoj, kaj kiam
miaj okuloj kutimigxis al la mallumo, mi vidis, ke sxi ridetas--kun
tre kontenta, felicxa rideto. Mi miregis. Tiam mi sentis, ke tre
mildmove sxi klopodas liberigi siajn brakojn, kaj mi malkrocxis mian
tenon, por ke sxi povu. Malrapide ili levigxis kaj envolvis mian
kolon, kaj tiam sxi tiris miajn lipojn al siaj denove kaj tenis ilin
tie dum longa tempo. Fine sxi par