malpli ol dek pasxojn malantaux mi.

"Ino!" mi kriis, "kion vi faras cxi tie? Mi kredis, ke vi iris al la
kaverno, kiel mi ordonis al vi."

Levigxis sxia kapo, kaj la rigardo, kiun sxi donis al mi, forprenis
mian tutan majestecon, kaj igis min senti min kiel palacan
mastrumhelpanton--se palacoj havas mastrumhelpantojn.

"Kiel vi ordonis al mi!" sxi kriis, frapante per sia piedeto. "Mi
agas laux mia volo. Mi estas la filino de regxo, kaj krome, mi vin
malamas."

Mi estis konsternita--tiel sxi dankis min post kiam mi savis sxin de
Jubal! Mi turnigxis kaj rigardis la kadavron. "Eble mi savis vin de
pli malbona sorto, sinjoro," mi diris, sed sxajne Dian ne komprenis
tion, cxar sxi tute ne sxajnis rimarki.

"Ni iru al mia kaverno," mi diris, "Mi estas laca kaj malsata."

Sxi sekvis unu pasxon malantaux mi, kaj nek unu el ni parolis. Mi
estis tro kolera, kaj sxi ne sxajnis voli paroli kun ano de pli
malalta klaso. Mi estis tutplene kolera, supozinte antauxe, ke sxi
min rekompencos per ia dankesprimo, cxar mi sciis, ke ecx laux sxiaj
propraj normoj mi faris tre admirindan aferon, kiam mi mortigis la
timindan Jubal en permana batalado.

Sen malfacilajxoj ni trovis mian logxejon, kaj tiam mi iris en la
valon kaj sxtonmortigis malgrandan antilopon, kiun mi supentrenis
laux la kruta deklivo al la malkrutejo antaux la aperturo. Cxi tie ni
silente mangxis. Foje mi ekrigardis sxin, kredante, ke vidi sxin
sxiri karnon per siaj manoj kaj dentoj kiel sovagxa besto kauxzos en
mi abomenan sentimenton al sxi; sed je mia miro, mi trovis, ke sxi
mangxas same delikate kiel la plej civilizita virino konata al mi,
kaj fine mi trovis min gapanta kun stulta ravo al la beleco de sxiaj
fortaj, blankaj dentoj. Tia estas la amo.

Post nia mangxo, ni malsupreniris al la rivero kune kaj lavis niajn
manojn kaj vizagxojn, kaj tiam, gxissate trinkinte, ni reiris al la
kaverno. Senvorte, mi rampis en la plej foran angulon, kaj
kunvolvigxinta, mi baldaux ekdormis.

Kiam mi vekigxis, mi trovis Dian sidantan en la aperturo,
elrigardante trans la valon. Dum mi elvenis, sxi movigxis flanken por
lasi min pasi, sed ne unu vorton sxi havis por mi. Mi volis malami
sxin, sed mi ne povis. Cxiufoje, kiam mi sxin rigardis, io venis en
mian gorgxon, kaj mi preskaux sufokigxis. Mi neniam antauxe amis, sed
helpon mi ne bezonis por diagnozi mian kazon--pro amo mi nun akre
suferis. Je Dio, kiom mi amis tiun belegan, malsxatan, rave logan
praulinon!

Post kiam