ovigxas pli rapide kaj pli lertmove ol sur la ekstera
surfaco--oni pasxis tie kun ia aereca legxero, kiu estis tre agrabla,
kaj oni sentis ian malligitecon de sia korpo kompareblan nur kun tio,
kion oni foje spertas en songxoj.

Kaj cxi-foje, transirante la florumitan ebenajxon de Futra, mi
sxajnis flugi, kvankam kiugrade atribui tion al sugestio devenanta de
Perry kaj kiugrade al la realo, mi ne scias. Ju pli mi pensis pri
Perry, des malpli mi gxuis mian jxus akiritan liberecon. Por mi ne
povis esti libereco en Pelucidaro, se ne ankaux la maljunulo havis
gxin, kaj nur la espero iel trovi rimedon por liberigi lin, detenis
min de reiro al Futra.

Gxuste kiumaniere helpi al Perry, tion mi apenaux kapablis imagi, sed
mi esperis, ke iuj hazarde bonaj cirkonstancoj solvos la problemon
por mi. Evidente, tamen, nur miraklo povus helpi al mi, cxar kian
prodajxon mi, nuda kaj nearmita, plenumu en tiu stranga mondo? Mi ecx
dubis, cxu mi povos retrovi la vojon al Futra post la alveno al loko,
de kie mi ne plu povos vidi la ebenajxon, kaj ecx se tio eblus, kian
helpon mi donu al Perry, vaginte plejeble grandan distancon?

La situacio aspektis des pli senespera, ju pli mi ekzamenis gxin, sed
kun senceda persisto mi dauxrigis la vojon al la antauxmontetoj.
Malantaux mi aperis neniu signo pri postsekvo kaj antaux mi mi vidis
neniun vivajxon. Mi movigxis kvazaux tra mortinta kaj forgesita
mondo.

Mi tute ne scias, kompeneble, kiom da tempo mi bezonis por atingi la
randon de la ebenajxo, sed finfine mi envagis la montetojn, tra kiuj
mi lauxiris belan kanjoneton supren al la montoj. Flanke de mi
petolis ride murmuranta rojo, brue hastanta al la silenta maro. En
gxiaj plej kvietaj malrapidejoj mi ekvidis multajn fisxetojn, kiuj
pezis laux mia takso kvar aux kvin funtojn[15]. Laux la aspekto,
kvankam ne laux grandeco kaj koloro, ili similis al la balenoj de
niaj propraj maroj. Gvatante ilian nagxan kaprioladon, mi eltrovis ne
nur, ke ili mamnutras siajn idojn, sed ankaux, ke ili fojfoje aliras
la akvosuprajxon kaj por spiri kaj por mangxi iujn herbojn kaj iun
kuriozan skarlatan likenon, kiu kreskis sur la rokoj tuj super la
akvonivelo.

Tiu lasta kutimo donis al mi la okazon, kiun mi avidis--kapti unu
tian plantomangxantan cetacon, kiel Perry nomis ilin, kaj prepari
tiel bonan mangxon kiel oni povas el nekuirita varmsanga fisxo; sed
intertempe mi kutimigxis nutri min per mangxajxo en ties natura
stato, cxe kio mi tamen obstinis ella