sin mem teren kaj cxirkauxruligxis plurfoje. Nur
mallonga tia traktado tiel konsternis la tigron, forprenante de gxi
la spiron, kiel mi supozas, ke gxi perdis sian alkrocxigxon, kaj tuj
poste la granda dago katrapide levigxis kaj profundigis siajn
kornegojn en la ventron de la tarago, najlante gxin al la grundo de
la areno.

La granda kato ungegis la hirtan kapon, gxis la okuloj kaj oreloj
estis desxiritaj kaj restis nur kelkaj rubandoj de trasxirita
sanganta karno sur la kranio. Dum gxi spiteme traeltenis la aflikton
de tiu doloriga puno, la dago staris senmova, fiksante sian
malamikon, kaj gxuste tiumomente alsaltis la viro, kiu jam vidis, ke
la blinda tauxro estos la malpli dangxera malamiko, kaj trapusxis la
lancon en la koron de la tarago.

Kiam cxesis la feroca ungorastado de tiu besto, la tauxro levis sian
sangantan, nevidpovan kapon, kaj kun kolera mugxo ekkuris trans la
arenon. Per grandaj saltoj gxi alvenis rekte al la arena muro sub
niaj sidlokoj, kaj tuj poste unu el liaj saltegoj hazarde portis lin
trans la barieron en la mezon de la sklavoj kaj sagotoj tuj antaux
ni. Svingante siajn sangajn kornojn de flanko al flanko, la besto
falcxis tra la homamaso, rekte supren en nia direkto. Antaux li,
sklavoj kaj gorilohomoj interluktis en la stampedo por eskapi la
mortdangxeran agoniadon de la estajxo, cxar vere furioza estis la
atako.

Forgesinte nin, la gardistoj aligxis al la amaskurado al la elirejoj,
kiuj multnombraj brecxis la muron de la amfiteatro malantaux ni.
Perry, Gak kaj mi estis apartigitaj dum la kaoso, kiu regis en la
momentoj, post kiam la besto supersaltis la muron de la areno, kaj
kiam cxiu celis savi nur sian propran hauxton.

Mi kuris dekstren, preterpasante kelkajn elirejojn obstrukcitajn de
la timfrenezigita homamaso, kiu interbatalis por eskapi. Deruligxis
sceno, kvazaux tuta aro de dagoj atakus ilin, anstataux unusola
blinda, mortanta besto, sed tiel efikas paniko de homamaso.

7-a cxapitro

LIBERIGxO

Kurinte el la trajektorio de la besto, mi cxesis timi gxin, sed same
tiel rapide ekkaptis min alia emocio--espero pri fugxo, kiun la
demoralizita stato de la gardistaro tiumomente ebligis.

Mi pensis pri Perry, kaj se mi ne esperus, ke liberigxinte mi povos
pli bone akceli ankaux lian liberigxon, mi tuj pelus el mia kapo
cxiujn pensojn pri fugxo. Sed okazis, ke mi hastis dekstren cxe la
sercxado de elirejo, al kiu ne kuris sagotoj, kaj fine mi trovis
tian--malaltan kaj st