hij gevoelde,
dat het een onnoozel lachen was.

"Zoo staat er in den brief van Jacobus," zeide Karenin, met een
verwijtenden blik op de gravin, als wegens een zaak waarover te voren
al gesproken was. "Hoeveel onheil heeft de valsche uitlegging dezer
plaats reeds veroorzaakt. Niets verwijdert meer van het geloof dan
juist zulk een uitlegging...."

"Door zoogenaamde Gode welgevallige werken, door boete en vasten
en dergelijke zijn ziel te redden," zeide de gravin, "dat is een
barbaarsche opvatting der monniken ... zooals het nergens in de schrift
bedeeld is. En het is toch zooveel eenvoudiger en lichter," voegde zij
er bij, terwijl zij Oblonsky met hetzelfde opwekkend lachje aanzag,
waarmede zij aan het hof de jonge dames, die door de nieuwe omgeving
beschroomd waren geworden, mettait a leur aise.

"Wij zijn door Christus verlost, die voor ons geleden heeft, en slechts
door het geloof worden wij gered," bevestigde Alexei Alexandrowitsch
en bevestigde de uitspraak der gravin met zijn blik.

"Vous comprenez l'Anglais?" vroeg deze en, nadat zij een bevestigend
antwoord had ontvangen, stond zij op en begon in het boekenkastje naar
een boek te zoeken. "Ik zal u _Save and Happy_ of ook _Under the wing_
voorlezen," zeide zij en zag daarbij Karenin vragend aan. Toen zij
het boek gevonden had, zette zij zich neder en opende het. Hier is de
weg aangewezen, waardoor men komt tot geloof en tot al dat geluk, dat
de ziel bevredigt en dat meer is dan alle aardsch geluk. De geloovige
kan niet ongelukkig zijn, want hij is niet alleen. "Ja," zeide zij en
hield haar vinger op een plaats in het boek, terwijl zij zuchtte en
dwepend voor zich uit zag: "Zoo werkt het ware geloof! U kent Marie
Sawin? Heeft u niet van haar ongeluk gehoord, dat zij haar eenig kind
heeft verloren? Zij was volslagen wanhopig. En wat is geschied? Zij
heeft dezen troost gevonden en kan nu God danken voor de ondergane
beproeving. Dat is het geluk, dat het geloof schenkt."

"O ja, dat is veel...." zeide Oblonsky zeer tevreden, dat er gelezen
zou worden; hij wenschte tijd te vinden om zich te bezinnen. "Maar,"
dacht hij, "het is toch beter haar vandaag nog niets te verzoeken. Hoe
kan ik het aanleggen om maar van hier te komen."

"Het zal u wellicht vervelen?" vroeg de gravin tot Landau gewend. "U
verstaat geen Engelsch, doch het is maar kort."

"O, ik zal het wel verstaan," antwoordde Landau met hetzelfde lachje
en sloot de oogen.

Alexei Alexandrowitsch en Ly