l la
"popolo" permesis al si riprocxacxi min? Kiaj malicaj krudajxoj
ili kuragxis permesi al si.

REBEKKA

Jes, sed sxajnas al mi, ke vi tre forte kontrauxmordis.

KROLL

Mi faris. Mi povas mem diri. Cxar nun mi gustumas sangon. Kaj ili
spertos, ke mi ne estas tia viro, kiu libervole nudigas sian dorson
--. (interrompas) Sed auxskultu nun, -- ni ne adoptu tiun
bedauxrindan kaj sxirantan temon cxi-vespere.

REBEKKA

Ne, ni ne faru, kara rektoro.

KROLL

Prefere diru kiel vi nun vere fartas cxi tie en Rosmersholm, nun post
kiam vi farigxis sola? Post kiam nia kompatinda Beate --?

REBEKKA

Jes, dankon; mi fartas suficxe bone cxi tie. Granda malpleneco estas
ja post sxi multmaniere. Kaj ankaux sopiro kaj aflikto, --
kompreneble. Sed alie ja --

KROLL

Cxu vi intencas resti cxi tie? Dauxre, mi pensas.

REBEKKA

Ho, kara rektoro, mi ne pensas pri io decide en tiu rilato. Mi ja nun
kutimigxis, aparteni al la domo, ankaux mi.

KROLL

Jes _vi_. Tion mi ja opinius.

REBEKKA

Kaj tiom longe kiom sinjoro Rosmer trovas, ke mi povas esti al ia
hejmeco kaj utileco por li, -- mi do certe restos, mi pensas.

KROLL

(rigardas sxin senteme) Sciu, -- estas io granda en tio cxi, por
virino, tiel trapasi sian tutan junecon en sindonemo por aliuloj.

REBEKKA

Ho, por kio mi alie vivus?

KROLL

Unue vi subigxis al tiu eterna peno por via lama, postulema propatro
--

REBEKKA

Ne pensu, ke doktoro West estis postulema tie norde en Finnmark.
Estis la teruraj marvojagxoj, kiuj rompis lin. Sed kiam ni
translogxigxis cxi-suden, -- jes, tiam venis iuj severaj jaroj,
antaux ol li finluktis.

KROLL

Cxu ili ne farigxis ankoraux pli severaj por vi, la jaroj, kiuj
sekvis?

REBEKKA

Ne, kiel vi parolas! Mi, kiu tiel intime amis Beate --. Kaj kiel
dolorige sxi, la kompatindulino, bezonis flegadon kaj indulgan
vartadon.

KROLL

Dankon al vi, cxar vi memoras sxin kun indulgo.

REBEKKA

(proksimigas sin) Kara rektoro, vi diras tion tiel bele kaj
sentoplene, ke mi certas, ke neniu missento kusxas sube.

KROLL

Missento? Kion vi aludas per tio?

REBEKKA

Nu, ne estus ja strange, se estus por vi gxene vidi min, fremda homo,
disponadi cxi tie en Rosmersholm.

KROLL

Ne, sed kiel vi --!

REBEKKA

Sed tiel vi do ne pensas (etendas al li la manon) Dankon, kara
rektoro! Dankon, dankon pro tio.

KROLL

Sed kiel vi do povis ekhavi tian ideon?

REBEKKA

Mi komencis timigxi, cxar vi malofte vizi