un al vi diras. Estis
sovagxa, nesubigebla avido.

ROSMER

(pene) Rebekka, -- cxu vere estas vi mem, -- vi -- vi, pri kiu vi
sidas rakontante!

REBEKKA

Jes, kion vi imagas, Rosmer!

ROSMER

El tio, -- sub la potenco de tio vi do -- vi do _agis_, kiel vi tion
nomas.

REBEKKA

Estis super mi kiel ventego cxe la maro. Estis kiel unu el la
ventegoj, kiujn ni dumvintre havas tie norde. Gxi prenas vin, -- kaj
portas vin kun si, -- kien ajn longe. Neniu ideo pri kontrauxstaro.

ROSMER

Kaj gxi forblovis la bedauxrindan Beate en la akvofalon.

REBEKKA

Jes, cxar tiam estis kvazaux lukto sur la boatkilo inter Beate kaj
mi.

ROSMER

Vi vere estis la plej forta en Rosmersholm. Pli forta ol Beate kaj mi
kune.

REBEKKA

Mi konis vin tiom, ke mi sciis, -- al vi neniu vojo estis pasebla,
antaux ol vi estus liberigxinta kaj en rilatoj -- kaj en spirito.

ROSMER

Sed mi ne komprenas vin, Rebekka. Vi -- vi mem, -- via tuta konduto
estas por mi nesolvebla enigmo. Nun mi ja estas libera, -- kaj en
spirito kaj en rilatoj. Vi nun staras cxe la celo, kiun vi unue metis
antaux vin. Kaj nun tamen --!

REBEKKA

Neniam mi estis pli fora de la celo ol nun.

ROSMER

-- kaj tamen, mi diras, -- kiam hieraux mi demandis vin, -- petis
vin: farigxu mia edzino, -- tiam vi kriis en teruro, ke povus neniam
okazi.

REBEKKA

Mi ekkriis en malespero.

ROSMER

Kial? Cxar Rosmersholm sxtelis miajn fortojn. Cxi tie mia kuragxa
volo tondigxis. Kaj kripligxis! Tiu tempo nun forpasis por mi, kiam
mi riskus kuragxi kion ajn. Mi perdis la kapablon agi, Rosmer.

ROSMER

Diru do kiel tio venis.

REBEKKA

Venis per la vivo kune kun vi.

ROSMER

Sed kiel? Kiel?

REBEKKA

Kiam mi sidis sola kun vi cxi tie, -- kaj vi farigxis vi mem --

ROSMER

Jes, jes?

REBEKKA

-- cxar vi neniam plene estis vi mem dum Beate vivis --

ROSMER

Bedauxrinde, vi pravas.

REBEKKA

Sed kiam mi povis vivi kune kun vi cxi tie, -- en silento, -- en
soleco, -- kiam vi senpere donis al mi cxiujn viajn pensojn, -- cxiun
animstaton, tiel dolcxe kaj bele, kiel vi sentis gxin, -- _tiam_ la
granda sxangxo okazis. Iom post iom, -- komprenu. Preskaux
nerimarkeble, -- sed fine tiel superfortige. Gxuste al la fundo de
mia animo.

ROSMER

Ho, kion do tio signifas, Rebekka!

REBEKKA

Cxio alia, -- tiu malbela, sensoebria avido, gxi forigxis tre foren,
tre foren de mi. Cxiuj tiuj ekzaltitaj potencoj rezignis silente.
Mallevigxis anim