Tuj kiam mi pakis.

SINJORINO HELSETH

Nun mi neniam auxdis tiajxon! Sed la frauxlino certe revenos, mi
scias?

REBEKKA

Mi neniam plu revenos.

SINJORINO HELSETH

Neniam! Sed, bona Dio, kiel estos cxi tie en Rosmersholm, kiam
frauxlino West ne plu cxeestas? Nun estis ja tiel bone kaj afable por
la pastoro.

REBEKKA

Jes, sed hodiaux mi timigxis, sinjorino Helseth.

SINJORINO HELSETH

Timigxis! Jecxjo, pro kio?

REBEKKA

Jes, aspekte mi kaptis videton de blankaj cxevaloj.

SINJORINO HELSETH

De blankaj cxevaloj! Meze en taglumo!

REBEKKA

Ho, ili elkuras kaj frue kaj malfrue, -- la blankaj cxevaloj en
Rosmersholm. (sxangxas temon) Nu, -- do pri la valizo, sinjorino
Helseth.

SINJORINO HELSETH

Jes ja. La valizo.

(Ambaux eliras dekstre.)

KVARA AKTO

(La sidcxambro en _Rosmersholm_. Estas malfrua vespero. Lampo kun
sxirmilo super lumas sur la tablo. _Rebekka West_ staras apud la
tablo pakante kelkajn ajxetojn en valizon. Sxiaj mantelo, cxapelo kaj
la blanka krocxajxo pendas super la dorso de la sofo. _Sinjorino
Helseth_ envenas de dekstre.)

SINJORINO HELSETH

(parolas mallauxte kaj aspektas rezerveme) Jes, nun cxiuj ajxoj estas
portitaj elen, frauxlino. Ili staras en la kuireja koridoro.

REBEKKA

Bone. La veturigisto estas mendita, cxu?

SINJORINO HELSETH

Jes. Li demandas, kiam li estu cxi tie kun la cxaro.

REBEKKA

Mi opinias, ke cxirkaux la dekunua horo. La vaporsxipo foriros je
noktomezo.

SINJORINO HELSETH

(iom hezitanta) Sed pri la pastoro? Se li ne revenos hejmen gxis
tiam?

REBEKKA

Mi tamen forvojagxos. Se mi ne vidos lin, diru, ke mi skribos. Longan
leteron. Diru tion.

SINJORINO HELSETH

Jes, povas esti bone skribi. Sed bedauxrinda frauxlino, -- mi tamen
opinias, ke vi devus provi paroli kun li ankorauxfoje.

REBEKKA

Eble tio. Aux eble tamen ne.

SINJORINO HELSETH

Ne, -- imagu ke mi travivu tion cxi, -- tion mi neniam imagis!

REBEKKA

Kion vi do imagis, sinjorino Helseth?

SINJORINO HELSETH

Ho, mi pensis, ke pastoro Rosmer estus pli fidinda viro ol tio cxi.

REBEKKA

Pli fidinda?

SINJORINO HELSETH

Jes tion mi efektive diras.

REBEKKA

Sed, kara, kion vi per tio aludas?

SINJORINO HELSETH

Mi pensas, kiel vere kaj gxuste estas, frauxlino. Li ne liberigus sin
el tio en _tia_ maniero, ne.

REBEKKA

(rigardas sxin) Auxskultu nun, sinjorino Helseth. Diru al mi honeste
kaj sincere, -- kial, pensas vi, ke mi fo