eklezio?

ROSMER

Jes. Kiam mi komprenis min mem, -- kiam mi atingis al plena certeco,
ke ne estis nura pasanta anima malkvieto, sed estis io de kio mi
neniam plu povus min liberigi, -- tiam mi eliris.

KROLL

Tiom longe gxi do fermentis en vi. Kaj ni, -- viaj amikoj, nenion
sciis pri gxi. Rosmer, Rosmer, -- kiel povis vi kasxi tiun
bedauxrindan veron por ni!

ROSMER

Cxar mi opiniis, ke estas afero, kiu nur rilatas al mi mem. Kaj mi ja
ne volis kauxzi al vi kaj al la aliaj amikoj nenecesan cxagrenon. Mi
pensis, ke mi povus dauxre vivi cxi tie kiel antauxe, trankvila kaj
gxoja kaj felicxa. Mi volis legi kaj penetri profunden en la verkojn,
kiuj antauxe estis fermitaj libroj por mi. Vere kore enpenetri en la
grandan mondon de la vero kaj la libereco, kiu nun malkasxigxis por
mi.

KROLL

Apostato. Cxiu vorto atestas pri tio. Sed kial vi tamen konfesas tiun
vian sekretan perfidon? Kaj kial gxuste nun?

ROSMER

Vi mem devigis min, Kroll.

KROLL

Mi? Cxu mi devigis vin --?

ROSMER

Kiam mi auxdis pri viaj senbridaj atakoj dum la kunvenoj, -- kiam mi
legis pri la senkora parolo, kiun vi _tie_ faris, -- pri cxiuj viaj
malamoplenaj atakoj kontraux tiuj, kiuj staras cxe la alia flanko, --
via mokanta kondamno de la kontrauxuloj --. Ho, Kroll, -- ke vi, ke
vi povus farigxi tia! Tiam staris sen rifuzo antaux mi la devo. La
homoj farigxas malbonaj dum la nuna luktado. Devas enigxi en la
animojn trankvilo kaj gxojo kaj repacigxo. Tial mi nun alpasxos kaj
prezentos min malkasxe _tia_ kia mi estas. Kaj nun mi volas provi
miajn fortojn, ankaux mi. Cxu vi -- de via flanko -- povus aligxi,
Kroll?

KROLL

Neniam en mia vivo mi kompromisos kun la ruinigantaj fortoj en la
socio.

ROSMER

Lasu nin tamen lukti per noblaj armiloj, -- se ni nepre devas.

KROLL

Kiu ne sekvas min en la decidaj vivkonceptoj, lin mi ne plu konas.
Kaj al li mi ne sxuldas indulgon.

ROSMER

Cxu tio validas ankaux por mi?

KROLL

Vi mem rompis kun mi, Rosmer.

ROSMER

Sed cxu tio cxi do _estas_ rompo!

KROLL

Tio cxi! Estas rompo kun cxiuj tiuj, kiuj gxis nun staris proksime al
vi. Vi nun ricevu la sekvojn.

(_Rebekka West_ envenas de dekstre kaj largxe malfermas la pordon.)

REBEKKA

Jen do; nun li estas survoje al sia granda oferfesto. Kaj nun ni
povas iri al la tablo. Bonvolu, sinjoro rektoro.

KROLL

(prenas sian cxapelon) Bonan nokton, frauxlino West. Cxi tie mi ne
plu havas iun mision.

REBEKKA

(eksciti