mondo. Jen suficxe!

ROSMER

(mallauxte) Nun mi komprenas, -- ke vi foriras pli malricxa ol kiam
vi venis.

BRENDEL

_Bien_! Prenu nun _Beispiel_ de via antauxa instruisto. Forstreku
cxion, kio enpresadis en vin. Ne konstruu vian kastelon sur cedanta
sablo. Kaj esploru, kaj provu, -- antaux ol vi konstruos sur tiu
belega kreajxo, kiu cxi tie dolcxigas vian vivon.

REBEKKA

Cxu al mi vi aludas?

BRENDEL

Jes, mia alloga marvirino

REBEKKA

Kial ne estus konstruinde sur mi?

BRENDEL

(pasxon pli proksimen) Mi sciigxis, ke mia antauxa lernanto havas
vivkoncepton por konduki al venko.

REBEKKA

Kaj sekve --?

BRENDEL

La venko estas certa. Sed, -- notu, -- je nepra kondicxo.

REBEKKA

Kiu?

BRENDEL

(prenas gardeme sxian manartikon) Ke la virino, kiu amas lin, gxoje
iras en la kuirejon, kaj gxoje forhakas sian delikatan rozoblankan
malgrandan fingron, -- _tie_, -- gxuste _tie_ cxe la meza artiko.
_Item_ ke la menciita amanta virino -- same gxoje -- fortrancxas de si
la senegale formitan maldekstran orelon. (malkaptas sxin kaj turnas
sin al _Rosmer_) Adiaux, mia venkanta Johannes.

ROSMER

Cxu vi foriros nun? En sombra nokto?

BRENDEL

La sombra nokto estas la pli bona. Pacon al vi. (Li foriras.)

(Momenton estas silente en la cxambro.)

REBEKKA

(spiras peze) Ho, kiel nauxze kaj preme estas!

(Sxi iras al la fenestro, malfermas gxin kaj restas tie staranta.)

ROSMER

(eksidas en la apogsegxon apud la forno) Ne estas alia solvo,
Rebekka. Mi vidas nun. Vi _devas_ forvojagxi.

REBEKKA

Jes, mi ne vidas elekton.

ROSMER

Ni profitu de la lasta tempeto. Venu, kaj eksidu cxe mi.

REBEKKA

(aliras kaj eksidas sur la sofon) Kion vi do volas al mi, Rosmer?

ROSMER

Unue mi _tion_ diras al vi, ke vi ne bezonas havi zorgojn pro via
estonteco.

REBEKKA

(ridetas) Hm. _Mia_ estonteco.

ROSMER

Mi antauxvidis cxiujn eblecojn. Antaux longe. Kio ajn kio okazos, por
vi estas zorgita.

REBEKKA

Ankaux tio, vi kara.

ROSMER

Tion vi devus mem kompreni.

REBEKKA

Pasis jaroj de kiam mi pensis pri tiajxoj.

ROSMER

Nu ja, -- vi certe opiniis, ke neniam povus sxangxigxi inter ni du.

REBEKKA

Jes, mi pensis tiel.

ROSMER

Ankaux mi. Sed se okazus, ke mi forpasus --

REBEKKA

Ho, Rosmer, -- vi vivos pli longe ol mi.

ROSMER

Pri la bedauxrinda vivo estas ja en mia propra potenco decidi.

REBEKKA

Kio estas! Vi do ne intencas --!

ROSMER

Cxu aspekt