Helseth. -- Jes, bonan nokton do. Nun mi iros en mian cxambron.

SINJORINO HELSETH

Bonan nokton, frauxlino.

(Rebekka eliras kun sia krocxajxo dekstre.)

SINJORINO HELSETH

(malsxrauxbas la lampon, agitas la kapon kaj murmuras al si mem)
Jecxjo, -- Jecxjo. Tiu frauxlino West. Tiel kiel sxi foje povas
paroli.

DUA AKTO

(Laborcxambro de _Johannes Rosmer_. Enirpordo en la muro maldekstre.
En la fono estas pordaperturo kun flankentirita kurteno kondukanta al
la dormocxambro. Fenestro dekstre, kaj antaux gxi la skribotablo,
kovrata de libroj kaj paperoj. Librobretoj kaj sxrankoj cxe la muroj.
Simplaj mebloj. Antikva kanapo kun tablo dekstre antauxe.)

(_Johannes Rosmer_, en hejma surtuto, sidas sur altedorsa segxo cxe
la skribotablo. Li trancxas foliojn kaj foliumas magazinon, kaj
rigardas tie cxi kaj tie.)

(Frapigxas sur la pordo maldekstre.)

ROSMER

(sen sin turni) Envenu.

(_Rebekka West_ en matena robo envenas.)

REBEKKA

Bonan matenon.

ROSMER

(foliumas la magazinon) Bonan matenon, kara. Cxu vi ion volas?

REBEKKA

Mi nur volas scii cxu vi bone dormis?

ROSMER

Ho, mi dormis senzorge kaj gxuinde. Neniujn songxojn --. (turnas sin)
Kaj vi?

REBEKKA

Ho, dankon. Je matenveno --.

ROSMER

Mi ne memoras, ke mi iam sentis min tiel malpeza en la koro kiel nun.
Ho, estas vera bono, ke mi povis malkasxe diri miajn pensojn.

REBEKKA

Jes, vi ne estus devinta silenti tiel longe, Rosmer.

ROSMER

Mi ne mem komprenas, ke mi povis esti tiel malkuragxa.

REBEKKA

Nu, ne estis do vere malkuragxo --

ROSMER

Jes, jes, -- kiam mi gxisfunde pripensas, estis ioma malkuragxo en
gxi.

REBEKKA

Des pli kuragxe ke vi rompis. -- (eksidas cxe li sur segxo apud la
skribotablo.) Sed nun mi volas rakonti al vi pri io kion mi faris, --
kaj espereble vi ne cxagrenigxu.

ROSMER

Cxagrenigxu? Kara, kiel vi pensas --?

REBEKKA

Jes, cxar estis iom memdecide de mi, sed --

ROSMER

Nu, do auxdigu.

REBEKKA

Hieraux vespere, kiam tiu Ulrik Brendel estis forironta, -- mi sendis
kun li du -- tri liniojn al Mortensgard.

ROSMER

(iom malkvieta) Sed, kara Rebekka --. Nu, kion vi do skribis?

REBEKKA

Mi skribis, ke li farus al vi bonan servon, se li iomete zorgus pri
la malfelicxulo kaj helpus lin per kio eblus.

ROSMER

Kara, tion vi ne estus devinta fari. Vi nur malhelpis al Brendel per
tio. Kaj Mortensgard estas ja homo, kiun mi deziras teni je distanco
de mi. Vi ja ko