lauxte) Cxar mi ne volis reaperanti kiel memoro pri
viaj malfelicxaj jaroj -- kaj pri sxi, -- kiu trovis finon en la
mueleja akvofalo.

ROSMER

Estis ja bela penso de vi. Vi cxiam estas indulga. Sed vi
tute ne bezonis teni vin fore pro tiu kauxzo. -- Venu; ni eksidu en
la sofon. (ili eksidas) Ne aspektas por mi dolore pensi pri Beate.
Cxiun tagon ni parolas pri sxi. Sxi ja dauxre apartenas al la domo,
ni trovas.

KROLL

Cxu vere?

REBEKKA

(eklumigas la lampon) Jes, ni vere faras.

ROSMER

Estas ja sengxene. Ni ambaux amis sxin kore. Kaj ambaux ni, Rebek--
frauxlino West kaj mi, ni scias en ni mem, ke ni faris cxion eblan
por la kompatinda suferantino. Estas nenio por riprocxi nin. -- Ial,
mi trovas, ke estas io milda kaj dolcxa en la penso pri Beate nun.

KROLL

Vi karaj bonaj homoj! De nun mi venos vizite cxiun tagon.

REBEKKA

(eksidas en apogsegxon) Jes, ke ni vidu, ke vi tenu vian vorton.

ROSMER

(iomete hezite) Vi Kroll, -- mi ege dezirus, ke nia interrilato
neniam estus interrompita. Vi ja estis, la memkomprenebla konsilanto
por mi tiom longe kiom ni interkonatigxis. Ekde kiam mi farigxis
studento.

KROLL

Nu ja; kaj tion mi alte estimas. Cxu estas io aparta --?

ROSMER

Pri multo kaj multe mi dezirus sengxene paroli kun vi. Iel intime el
la koro.

REBEKKA

Jes, cxu ne, sinjoro Rosmer? Sxajnas al mi, ke estus bone -- inter
malnovaj amikoj --

KROLL

Ho, sciu, ke mi havas ecx pli por priparoli kun vi. Cxar nun mi
farigxis aktiva politikisto, kiel vi certe scias.

ROSMER

Jes, vi ja farigxis. Kiel tio efektive okazis?

KROLL

Mi devis. Devis, kvankam senvola mi estis. Ne eblas nun stari kiel
sencela rigardanto. Nun, kiam la radikaluloj bedauxrinde prenis la
potencon, -- nun jam urgxas --. Tial mi ja igis nian etan rondon de
amikoj en la urbo unuigxi pli dense. Ja urgxas, mi diras!

REBEKKA

(kun rideto) Cxu vere ne estas iom malfrue?

KROLL

Sendube estus pli avantagxe, se ni estus haltiginta la evoluon je pli
frua tempopunkto. Sed kiu povus antauxvidi tion, kio venus? Almenaux
mi ne. (ekstaras kaj pasxadas sur la planko) Jes, nun mi efektive
malfermis la okulojn. Cxar nun la ribela spirito ecx penetris en la
lernejon.

ROSMER

En la lernejon? Do ne en vian lernejon?

KROLL

Gxuste tiel. En mian propran lernejon. Kion vi pensas! Mi malkovris,
ke la knaboj en la plej supera klaso, -- nu, kelkaj el la knaboj, --
dum duona jaro ili havas sekretan asocion, kaj en