Nu ja, -- kaj por via volo sxi klinis sin en cxiuj aferoj. Kaj sxi
cedis la lokon. (eksaltas) Kiel povis -- kiel povis vi dauxrigi tiun
teruran ludon!

REBEKKA

Mi opiniis, ke estas elekto inter du vivoj, Rosmer.

KROLL

(severe kaj auxtoritate) Vi ne rajtis fari tian elekton!

REBEKKA

(impete) Sed cxu vi opinias, ke mi agadis kun malvarma, ruza animo!
Mi ne estis tia, en tiu tempo, kiel nun, rakontante kio okazis. Kaj
estas ja du specoj de volo en homo, mi pensas! Mi volis forigi Beate.
Iel. Sed mi neniam kredis, ke okazus. Cxe cxiu pasxo, kiun mi
kuragxis fari antauxen, estis kvazaux io kriis en mia interno: Nun ne
pluen! Ecx ne pasxon pluen! -- Kaj tamen mi ne _povis_ cxesi. Mi
_devis_ provi iometon ankoraux. Nur iometon. Kaj iomete pli -- kaj
cxiam iomete pli. Kaj fine _okazis_. -- Estas tiel, ke tiajxo okazas.
(mallonga pauxzo)

ROSMER

(al Rebekka) Kiel vi opinias, ke poste okazos por _vi_? Post tio cxi?

REBEKKA

Por mi povos okazi kio ajn. Ne multe gravas.

KROLL

Neniu vorto indikante penton. Vi eble neniun sentas?

REBEKKA

(malvarme, repusxante) Pardonu, sinjoro rektoro, -- tio estas afero,
kiu ne rilatas al aliuloj. Gxin mi prizorgos mem.

KROLL

(al _Rosmer_) Kaj kun tiu virino vi vivas sub la sama tegmento. En
intima rilato. (rigardas al la portretoj) Ho, -- tiuj, kiuj forpasis,
-- nun ili estus vidantaj!

ROSMER

Vi iros al la urbo, cxu?

KROLL

(prenas sian cxapelon) Jes. Plej eble frue.

ROSMER

(ankaux li prenas sian cxapelon) Mi do akompanos vin.

KROLL

Vi volas! Jes mi pensis, ke ni ne estus vin tute perdintaj.

ROSMER

Venu do, Kroll! Venu do!

(Ambaux eliras tra la antauxcxambro sen rigardi al _Rebekka_. Iom
poste _Rebekka_ iras singardeme al la fenestro kaj elrigardas inter
la floroj.)

REBEKKA

(parolas duonlauxte al si mem) Ne trans la ponton, ecx ne hodiaux.
Iras supre. Neniam transvenas la akvofalon. Neniam. (iras de la
fenestro) Nu ja! (aliras kaj tiras la sonorilsxnuron)

(Post iom _sinjorino Helseth_ envenas de dekstre.)

SINJORINO HELSETH

Kio estas, frauxlino?

REBEKKA

Sinjorino Helseth, bonvolu sercxi mian valizon de la subtegmento.

SINJORINO HELSETH

La valizon?

REBEKKA

Jes, la bruna valizo el foka felo, kiel vi scias.

SINJORINO HELSETH

Nu ja. Sed Dio gardu min, -- cxu la frauxlino volas vojagxi?

REBEKKA

Jes, -- nun mi volas vojagxi, sinjorino Helseth.

SINJORINO HELSETH

Kaj tiel subite kaj tuje!

REBEKKA