ar neniam gajnos afero, kiu fontis en kulpo.

REBEKKA

(ekdire) Ho tiu hereda dubo, -- hereda timo, -- heredaj skrupuloj.
Ili parolas cxi tie pri mortuloj, kiuj reaperas kiel kuregantaj,
blankaj cxevaloj. Sxajnas al mi, ke tio cxi estas io tia.

ROSMER

Estu tio, kiel tio estu. Kion tio helpus, kiam mi ne povas kvitigi
min je tio? Kaj kredu min, Rebekka. Estas kiel mi diras. Afero kiu
gajnu dauxran venkon, -- tiu estu antauxen portata de gxoja kaj
senkulpa homo.

REBEKKA

Cxu la gxojo por _vi_ do estas tute ne malhavebla, Rosmer?

ROSMER

La gxojo? Jes, kara, -- gxi estas.

REBEKKA

Por vi, kiu neniam povas ridi?

ROSMER

Tamen. Kredu, ke mi havas grandan talenton por esti gxoja.

REBEKKA

Nun vi promenadu, kara. Longe, -- tre longe. Cxu vi auxdas? -- Jen
via cxapelo. Kaj jen via bastono.

ROSMER

(prenas ambaux) Dankon. Kaj vi akompanos?

REBEKKA

Ne, ne, mi ne povas nun.

ROSMER

Nu ja. Vi tamen estas kun mi.

(Li eliras tra la antauxcxambro. Iom poste _Rebekka_ ekrigardas de
malantaux la malfermita pordo. Poste sxi iras al la pordo dekstre.)

REBEKKA

(malfermas kaj diras duonlauxte) Nun jen, sinjorino Helseth. Nun vi
povas enlasi lin. (Sxi iras al la fenestro.)

(Mallonge poste _rektoro Kroll_ envenas de dekstre. Li salutas
silente kaj formale kaj tenas la cxapelon en la mano.)

KROLL

Li do eliris?

REBEKKA

Jes.

KROLL

Cxu li kutimas promeni longe?

REBEKKA

Ho jes. Sed hodiaux mi ne certas. Kaj se vi ne volas renkonti lin --

KROLL

Ne, ne. Estas vi al kiu mi volas paroli. Kaj nur duope.

REBEKKA

Do urgxas uzi la tempon. Eksidu, sinjoro rektoro.

(Sxi eksidas en la apogsegxon cxe la fenestro. _Rektoro Kroll_
eksidas sur segxon apud sxi.)

KROLL

Frauxlino West, -- vi apenaux povas percepti, kiom profunde kaj
dolore tusxas mian koron -- tiu sxangxo, kiu okazis en Johannes
Rosmer.

REBEKKA

Ni estis pretaj, ke tiajxo okazus -- en la komenco.

KROLL

Nur en la komenco?

REBEKKA

Rosmer havis la certan esperon, ke frue aux malfrue vi irus kun li.

KROLL

Mi!

REBEKKA

Kaj vi kaj cxiuj liaj aliaj amikoj.

KROLL

Jen vidu! Tiel malforta estas lia jugxkapablo, kiam temas pri homoj
kaj rilatoj en la vivo.

REBEKKA

Cetere, -- kiam li nun sentas devige liberigi sin al cxiuj flankoj --

KROLL

Jes, sed vidu, -- estas gxuste _tio_, kion mi ne kredas.

REBEKKA

Kion vi do kredas?

KROLL

Mi kredas, ke estas _vi_, kiu staras malant