.) Jen. Nun gxi estas el la vido. Kaj ke gxi
ankaux estu el la animo. Cxar ne venos pli el tiajxo, Rosmer.

KROLL

Ho, se vi tion povus _tiel_ ordigi.

REBEKKA

Venu, kaj ni eksidu karaj. Cxiuj tri. Kaj mi diros cxion.

ROSMER

(eksidas auxtomate) Kio estas al vi, Rebekka! Tiu sinistra trankvilo
--. Kio estas?

REBEKKA

La trankvilo de la decido. (eksidas) Eksidu ankaux vi, rektoro.

(_Rektoro Kroll_ prenas lokon en la sofo.)

ROSMER

Decido, vi diras? Kiu decido?

REBEKKA

Mi volas redoni al vi, kion vi bezonas por vivi la vivon. Vi rericevu
vian gxojan senkulpecon, kara amiko.

ROSMER

Sed kion tio signifas!

REBEKKA

Mi volas nur rakonti. Nenio alia bezonigxas.

ROSMER

Nu!

REBEKKA

Kiam mi venis cxi tien el Finnmark -- kune kun doktoro West, --
sxajnis al mi, ke kvazaux malfermigxis por mi nova, granda, vasta
mondo. La doktoro estis al mi instruinta iom el cxio. Cxiujn scietojn
miajn pri la vivo tiam. (luktante kaj apenaux auxdeble) Kaj jen --

KROLL

Kaj jen?

ROSMER

Sed, Rebekka, -- tion cxi mi ja scias.

REBEKKA

(fortigas sin) Jes, ja, -- vi pravas. Vi scias _suficxe_ pri tio.

KROLL

(rigardas sxin fikse) Eble mi foriru.

REBEKKA

Ne, sidu, kara rektoro. (al Rosmer) Estis ja _tio_, vidu, -- ke mi
volis partopreni en la nova tempo, kiu rompis al si vojon. Partopreni
en la novaj ideoj. -- Rektoro Kroll iun fojon rakontis al mi, ke
Ulrik Brendel dum tempo havis grandan potencon super vi, dum vi
ankoraux estis knabo. Sxajnis al mi, ke mi povus denove revivigi
tion.

ROSMER

Cxu vi venis cxi tien kun kasxa intenco --?

REBEKKA

Mi deziris, ke ni du iru kune antauxen en libereco. Cxiam antauxen.
Cxiam plu antauxen. -- Sed staris ja tiu sombra, netransirebla muro
inter vi kaj la tuta, plena liberigxo.

ROSMER

Kiun muron vi aludas?

REBEKKA

Mi pensas, Rosmer, ke vi ne povis libere kreski, krom en la klara
sunbrilo. Kaj vi malfortigxadis kaj defaladis cxi tie en la sombro de
tia geedzeco.

ROSMER

Neniam antauxe vi parolis al mi pri mia geedzeco _tia_maniere.

REBEKKA

Ne, mi ne kuragxis, cxar tiaokaze mi estus vin timiginta.

KROLL

(kapsignas al Rosmer) Cxu vi auxdas _tion_?

REBEKKA

(dauxrigas) Sed mi bone komprenis kie estas via savo. La sola savo.
Kaj jen mi agis.

ROSMER

Al kiuj agoj vi aludas?

KROLL

Cxu per tio vi volas diri, ke --!

REBEKKA

Nu, Rosmer, --. (ekstaras) Restu sidanta ankaux vi, rektoro Kroll.
Sed nun mi m