tetis nin.

KROLL

Jen vi iris strangan erarvojon, frauxlino West. Kaj krome, -- nenio
estas ja vere sxangxita. Estas ja vi, -- kaj sole vi, -- kiu
mastrumis cxi tie ecx dum la lasta malfelicxa tempo de kompatinda
Beate.

REBEKKA

Estis ja pli ia regenteco en la nomo de la sinjorino.

KROLL

Sed kiaj ajn la aferoj --. Sciu, frauxlino West, -- laux mi ne estus
kontrauxinde, se vi --, tamen eble tiajxo ne estas dirinda.

REBEKKA

Kion vi aludas?

KROLL

Se povus farigxi, ke vi prenus la vakan lokon --

REBEKKA

Mi havas la lokon, kiun mi deziras, sinjoro rektoro.

KROLL

En ago, jes; sed ne en --

REBEKKA

(interrompante serioze) Honto al vi, rektoro Kroll. Kiel vi povas
sxerci pri tiajxo?

KROLL

Ho jes, iel nia bona Johannes Rosmer eble opinias, ke li havis pli ol
suficxe da edzeco. Sed tamen --

REBEKKA

Auxdu, -- mi preskaux devas priridi vin.

KROLL

Tamen --. Diru, frauxlino West --. Se permesigxas la demando --. Kiom
agxa vere estas vi?

REBEKKA

Honte dirite mi ja plenumis mian dudeknauxan, sinjoro rektoro. Mi
estas nun en mia trideka.

KROLL

Nu-ja. Kaj Rosmer, -- kiom agxa estas li? Mi pripensu. Li havas kvin
jarojn malpli ol mi. Do li plenumis la kvardektrian. Sxajnas al mi,
ke bone konvenus.

REBEKKA

(ekstaras) Certe, certe. Bone konvenus. -- Cxu vi trinkos teon kune
kun ni cxi-vespere?

KROLL

Jes, dankon. Mi intencis iomete resti. Cxar estas afero, kiun mi
devas priparoli kun nia bona amiko. -- Kaj, frauxlino West, por ke vi
ne ekhavu malgxustajn pensojn denove, mi ofte vizitetos vin, -- kiel
pasinte.

REBEKKA

Ho jes, faru. (agitas liajn manojn) Dankon, dankon! Vi tamen vere
estas afabla.

KROLL

(murmuras) Cxu? Jen pli ol kion mi auxdas hejme.

(_Johannes Rosmer_ envenas tra la pordo dekstre.)

REBEKKA

Sinjoro Rosmer, -- cxu vi vidas kiu sidas tie?

JOHANNES ROSMER

Sinjorino Helseth diris.

(_Rektoro Kroll_ ekstaris.)

ROSMER

(milde kaj mallauxte, premas liajn manojn) Bonvenon denove al la
domo, kara Kroll. (metas la manojn sur liajn sxultrojn kaj rigardas
lin en la okulojn) Vi kara, bona amiko! Mi ja sciis, ke iam fine
farigxus inter ni kiel antauxe.

KROLL

Sed bona homo, -- cxu ankaux vi enteksigxis en tiun frenezan
imagajxon, ke io misestus!

REBEKKA

(al _Rosmer_) Jes, imagu, -- kiel bonege estas, ke nur estis
imagajxo.

ROSMER

Cxu vere estis, Kroll? Sed kial vi tiel tute retiris vin de ni?

KROLL

(sincere kaj mal