g met de Tagalocs althans
eenige behoeften bij hen gewekt: zij begeeren tabak, wat katoen,
ijzer voor de punten hunner pijlen; in ruil daarvoor geven zij rijst,
harst en honig uit de bosschen. In den regel worden zij gruwelijk
beet genomen en bestolen, want zij hebben niet het flauwste begrip
van het spaansche geld, en ook de knapste koppen onder hen raken de
klus kwijt als zij verder dan vier of vijf moeten tellen.

Na afloop van den maaltijd laten wij hun eenige flesschen _anisado_
(ongesuikerde anisette) en een kistje sigaren geven, van welk een en
ander zoowel de vrouwen als de mannen haar deel nemen. Eenige stukken
katoen, enkele halskettingen en messen, zijn meer dan voldoende om de
gunst der wilden te winnen, die, om hunne dankbaarheid te toonen, een
dans uitvoeren, welke ondanks zijn min of meer krijgshaftig karakter,
toch tot de plechtigheden behoort, waarmede het huwelijksfeest wordt
opgeluisterd.

De mannen scharen zich in een kring: ieder legt zijne linkerhand
op de heup van zijn voorman en zwaait met de rechterhand zijn
boog en pijlen. Zoo draaien zij langzaam, met afgemeten passen, in
het rond, daarbij telkens den hiel van den linker voet met kracht
nederzettende. In het midden van den kring staan drie vrouwen, die
zoo luid mogelijk een lied zingen, waarvan de melodie niet veel meer
is dan een aanhoudend gegil. Een jonge Negrito, die van tijd tot tijd
op een tamboerijn slaat, dringt haastig in den kring door, draait om
de vrouwen heen, verwijdert zich, komt weer terug en is onophoudelijk
in beweging, juist als een dief die op een of ander voorwerp loert,
maar bang is om betrapt te worden. Onze tolk zegt ons, dat die knaap
den duivel moet verbeelden, of ten minste den Tagaloc, die in de
oogen der Negritos met den booze gelijk staat; het is ons evenwel
niet mogen gelukken nadere inlichtingen in te winnen omtrent dit zoo
belangrijk personage, wiens tegenwoordigheid alleen voldoende is om
het bewijs te leveren dat ook bij de Negritos het besef van en het
geloof aan het bovennatuurlijke bestaat. Trouwens, hoe zou het ook
anders mogelijk zijn: dit besef toch behoort tot het innigste wezen
van den mensch en openbaart zich dan ook overal en ten allen tijde.

De dansers worden beloond met nog een paar flesschen anisado en
sigaren; vervolgens noodigen wij hen uit, met den boog te schieten. Wat
wij vermoed hadden, bleek waarheid te zijn: de Negritos zijn zeer
onhandige schutters. Dit is mede een der redenen van de