tiara_, _tipay_), die wel zelden parelen bevatten,
maar waarvan de schelpen het zeer gewaardeerde parelmoer opleveren;
voorts uit gutta-pertsja en verschillende soorten van hars, _trepang_,
koffie en andere gewassen. Het voornaamste invoerartikel is gekleurd
katoen, dat door de duitsche huizen te Singapore wordt geleverd. De
duitsche fabrikanten weten de door de Maleiers meest geliefde kleuren
en patronen vrij goed na te bootsen; de inlandsche stoffen, die met
groote zorg uit de hand bewerkt worden, winnen het natuurlijk zeer
verre in kwaliteit; maar de geringe prijs van het fabriekwerk maakt
dat dit, jammer en schande genoeg! overal aftrek vindt. De Chineezen
te Maibun voeren ook wapenen, ammunitie, krissen en staal in. Ook
wordt er een levendige handel in slaven gedreven.

Terwijl onze gids zijne zaken afdoet met een chineesch koopman, is
de vrouw van den koopman, eene Maleische van het zuiverste ras,
bezig met het borduren van een prachtigen tulband: het werk is
een waar kunststuk, maar vordert zeer langzaam. Zoowat om de vijf
minuten roept de borduurster eene slavin, die haar eene aangestoken
cigarette brengt en een klein kind, dat zij telkens de borst geeft. Is
de cigarette uitgerookt, dan neemt zij de naald weer ter hand, steeds
betel kauwende. De slavin rookt en pruimt afwisselend. Dit is de gewone
manier van leven der soeloeneesche vrouwen van den gegoeden stand.

In het paleis teruggekeerd, worden wij door den sultan ontvangen,
die ons tegen den volgenden maandag ontbiedt voor het maken van
zijn portret, en die den gevangene van den heer Schuck ter dood
veroordeelt. Wij stijgen te paard en keeren naar Tianggi, zoo als de
eilanders de spaansche stad noemen, terug.

Ik weet niet wat er van den ongelukkigen veroordeelde is geworden;
heeft hij de doodstraf moeten ondergaan, dan is het voor hem toch
maar beter geweest dat hij niet te Maibun is terecht gesteld. De
strafbepalingen van den Koran worden hier zelden toegepast, maar de
strafwet van Soeloe is vooral niet minder streng: eigenlijk kent zij
maar eene straf, de doodstraf. En hoe wordt die voltrokken? Nu eens
dient de veroordeelde, aan een paal vastgebonden, tot schietschijf
voor de hovelingen; dan weer beproeft een dato zijn revolver op
hem; een ander maal wordt hij aan een boom gebonden, en heeft ieder
Soeloenees het recht, hem met zijn kris een steek toe te brengen,
zoodat de rampzalige letterlijk gekorven wordt.

Een paar dagen later vertrokken de hee