tas tero. Pripensu! Tersurfaco de 124.110.000 kvadrataj
mejloj! Nia propra mondo havas nur 53.000.000 kvadratajn mejlojn da
tero, kaj gxia cetera surfaco estas kovrita de akvo. Tiel same, kiel
oni ofte komparas landojn laux ilia relativa grandeco, tiel, se ni
same komparas la du mondojn, ni trovas strangan anomalion, nome, ke
pli granda mondo situas interne de pli malgranda!

"Kie en cxi tiu vasta Pelucidaro vi sercxus vian Dian? Sen steloj aux
lumo aux movigxanta suno, kiel vi povus trovi sxin, ecx se vi scius,
kie sxi estas?"

Lia eldiro estis konvinka. Gxi forprenis de mi la spiron; sed mi
trovis min post gxi des pli firme rezoluta, ke mi provos gxin.

"Se Gak akompanos nin, ni eble sukcesos je gxi," mi sugestis.

Perry kaj mi sercxis lin kaj starigis al li la demandon rekte.

"Gak," mi diris, "ni nepre volas fugxi el la sklaveco. Cxu vi
akompanos nin?"

"Ili atakigos siajn tipdarojn," li diris, "kaj ni estos mortigitaj;
sed..." li hezitis, "mi riskus fugxi, se mi kredus, ke estus ecx
malgranda sxanco liberigxi kaj reiri al mia propra popolo."

"Cxu vi kapablus retrovi vian propran landon?", demandis Perry. "Kaj
cxu vi povus helpi al David sercxi Dian?"

"Jes."

"Sed kiel vi povus vojagxi tra nekonataj teritorioj sen astroj aux
kompaso por gvidi vin?", persistis Perry.

Gak ne komprenis, kion signifas la eldiroj de Perry pri astroj kaj
kompaso, sed li certigis nin, ke oni povus ecx vindi la okulojn de iu
ajn pelucidarano kaj porti lin al la plej malproksima parto de la
mondo, sed tamen li kapablus reiri rekte al sia hejmo laux la plej
mallonga vojo. Sxajnis surprizi lin, ke ni trovas gxin iel ajn
mirinda. Perry diris, ke sxajne temas pri la sama hejmenira
instinkto, kiun kelkaj specioj de Teraj kolomboj havas. Mi ne scias
pri tio, kompreneble, sed gxi donis al mi ideon.

"Do povas esti, ke Dian trovis rektan vojon al sia propra popolo?" mi
demandis.

"Certe," respondis Gak, "almenaux se iu potenca rabobesto ne mortigis
sxin."

Mi favoris tujan provon fugxi, sed kaj Perry kaj Gak konsilis atendi
iun helpan akcidenton, kiu sekurigus al ni ioman sxancon de sukceso.
Mi ne komprenis, kia akcidento povus trafi tutan komunumon en lando
de cxiama taglumo, kies enlogxantoj ne havas fiksitajn dormajn
kutimojn. Mi ecx estas certa, ke kelkaj maharoj neniam dormas, dum
aliaj, inter longaj periodoj de maldormeco, eble rampas en malluman
ejon sub sia logxejo, kie ili longe dormadas. Perry diras, ke se
maharo resta