endube por
malebligi al mi forfugxi, kvankam mi apenaux sciis, kien fugxi.
Mi jxus eniris la malluman internon, kiam mi ekauxdis konatan vocxon,
pregxantan.
"Perry!" mi kriis. "Kara Perry! Dank' al Dio, ke vi savigxis."
"David! Cxu povas esti, ke vi travivis?" Kaj la maljunulo stumble
proksimigxis al mi kaj forte cxirkauxpremis min.
Li vidis mian falon antaux la dirito, kaj tiam lin kaptis pluraj el
la simiohomoj, kiuj portis lin tra la arbosuproj al la vilagxo. Liaj
kaptintoj tiel scivolis pri liaj vestajxoj kiel pri miaj, kun la sama
rezulto. Kiam ni rigardis unu la alian, ni ne povis ne ridi.
"Kun vosto, David," rimarkis Perry, "vi estus tre admirinda simio."
"Eble ni povus prunti kelkajn," mi aldonis. "Ili sxajnas tre
lauxmodaj nun... Sed kion la simiohomoj intencas fari kun ni, Perry?
Ili ne sxajnas vere sovagxaj. Do kiaj ili estas laux vi? Vi intencis
klarigi tion al mi, kiam tiu hirta monstro atakis nin--cxu vi havas
ian ajn ideon?"
"Jes, David," li respondis, "mi scias gxuste, kie ni estas. Ni faris
grandiozan eltrovon, amiko! Ni pruvis, ke la Tero estas kava. Ni
trapasis la tutan terkruston al la interna mondo."
"Perry, vi estas freneza!"
"Tute ne, David. Nia borveturilo portis nin tra la 240-mejla
terkrusto sub nia ekstera mondo. En tiu loko, gxi atingis la
pezocentron de la kvincent mejlojn dika krusto. Gxis tie ni veturis
malsupren--la direkto estas nur relativa, kompreneble. En la momento,
kiam niaj segxoj inversigxis--pro kio vi ekkredis, ke ni turnigxis
kaj rapidas supren--ni trapasis la pezocentron, kaj kvankam ne
sxangxigxis la direkto de nia antauxeniro, tamen, efektive, ni
ekmovigxis supren al la tersuprajxo de la interna mondo. Cxu ne
konvinkas vin la strangaj bestoj kaj plantoj, kiujn ni vidis, ke vi
ne trovigxas en la mondo, kie vi naskigxis? Kaj la horizonto--cxu gxi
povus havi la saman strangan aspekton, kiun ni ambaux rimarkis, se ni
ne efektive starus sur la interna suprajxo de sfero?"
"Sed la suno, Perry!" mi insistis. "Kiel la suno povus brili tra
kvincent mejloj da solida terkrusto?"
"Cxi tie ne temas pri la suno de la ekstera mondo. Gxi estas alia
suno--tute malsama suno, kiu jxetas sian eterne tagmezan brilegon sur
la suprajxon de la interna mondo. Rigardu gxin nun, David--se vi
povas vidi gxin el la pordo de cxi tiu domo--kaj vi vidos gxin
ankoraux en la centro de la cxielo. Ni estas cxi tie jam de multaj
horoj--kaj ankoraux estas tagmeze."
"Kaj tamen estas tre
|