. Evidente iu jam antauxe alcelis gxin per sxtonoj. La
simiohomoj dancis supren kaj malsupren, urgxante la beston antauxen
per sovagxaj krioj, gxis gxi fine vidis, ke mi ne jxetas, kaj atake
alkuris.

Cxe Andover[10] kaj poste cxe Yale[11], mi estis jxetisto cxe
venkantaj basbalaj teamoj. Kaj mia rapideco kaj mia celkapablo
sxajnis fakte eksterordinaraj, cxar la rekordo, kiun mi atingis dum
mia lasta kolegia jaro, estis tiel bona, ke unu el la plej prestigxaj
grandligaj teamoj[12] en Usono faris ofertojn al mi; sed ecx en la
plej malfacila situacio, kiun mi frontis en la pasinteco, mi ne
bezonis tiel precize celi kiel nun.

Kiam mi levis mian brakon por jxeti, mi regis miajn nervojn kaj
muskolojn absolute, kvankam la ridetantaj makzeloj pafigxis al mi per
terura rapideco. Kaj tiam mi jxetis, uzante por la jxeto cxiun uncon
de miaj pezo, forto kaj lerteco. La sxtono trafis la hienodonon rekte
sur la nazon kaj forte repusxis lin sur la dorson.

Sammomente, hxoro de kricxoj kaj hurloj levigxis el la spektantaro,
pro kio mi dum momento kredis, ke la kauxzo estas mia venko super
ilia cxampiono; sed mi baldaux konstatis mian eraron. Dum mi
rigardis, la simiohomoj forkuris cxiudirekte al la cxirkauxaj
montetoj, kaj tiam mi vidis la veran kauxzon de ilia maltrankviligxo.
Malantaux ili, amase pusxigxante tra la pasejo kondukanta en la
valon, venis svarmo de vilaj homoj--gorilecaj kreitajxoj armitaj per
lancoj kaj hakiletoj kaj portantaj longajn, ovalajn sxildojn.

Demonece ili atakis la simiohomojn, kaj la hienodono, jam denove
konscia kaj levigxinta, forfugxis de ili, hurlante pro timo. Rapidege
preterpasis nin la cxasantoj kaj cxasatoj, kaj la viluloj atentis nin
per nenio pli ol foja ekrigardo, gxis la areno tute vakigxis de la
antauxaj okupantoj. Tiam ili revenis al ni, kaj unu, kiu sxajne havis
auxtoritaton super ili, ordonis kunpreni nin.

Pasxinte el la amfiteatro sur la vastan ebenajxon, ni ekvidis
karavanon de gehomoj--homoj kiel ni--kaj unuafoje mia koro plenigxis
de espero kaj refaciligxo, tiom ke mi volis ekkrii pro eksplodanta
gxojo. Nu, ili fakte estis duonnudaj kaj sovagxaspekta bando, sed
almenaux laux la korpa formo ili precize similis al ni. Ili estis
neniel groteskaj aux hidaj, kiel la aliaj estajxoj de tiu kurioza kaj
konsterna mondo.

Sed post pliproksimigxo niaj koroj denove pezigxis, cxar ni trovis la
povrajn mizerulojn kuncxenitaj kol-al-kole en longa vico, kaj la
gorilohomoj estis iliaj gardistoj