gelen band, de omslag half gescheurd, hier en
daar gevlekt. Een blad van de derde editie van de St. James Gazette
lag op het theeblad. Victor was klaarblijkelijk terug. Zou hij die
mannen in de gang ontmoet, hen uitgehoord hebben wat ze gedaan hadden?
Hij zou natuurlijk de schilderij missen, had ze zeker al gemist,
terwijl hij het theeblad binnenbracht. Het scherm was nog niet
geplaatst en er was eene leegte aan den muur. Als Victor 's nachts
eens naar boven sloop en de deur van de kamer trachtte open te breken?
Het was ellendig een spion in huis te hebben. Hij had gehoord van
rijke lui, die hun geheele leven waren lastig gevallen, omdat de
knecht een brief gelezen, een gesprek gehoord, een kaartje met een
adres opengemaakt, of op een kussen een verwelkte bloem, een stukje
kant gevonden had. Hij zuchtte, schonk zich een kop thee, opende Lord
Henry's briefje. Het was eenvoudig om te zeggen, dat hij hem een
courant zond en een boek, dat hem misschien interesseeren zou en dat
hij kwart over achten in de club zou zijn. Langzaam vouwde hij de St.
James Gazette open en zag ze door. Een roode potloodstreep op het
vijfde blad trok zijn aandacht. Het wees op de volgende paragraaf:

"Lijkschouwing van een actrice".

"Dezen morgen heeft in de Bell Tavern, Hoxton Road, Mr. Danby,
district-rechter, het lijk van Sybil Vane onderzocht, een jonge
actrice van het Royal Theatre, Holborn. De uitspraak was dat de dood
door een ongeluk was teweeggebracht. Groot medelijden werd aan den dag
gelegd voor de moeder der overledene, die zeer aangedaan was onder het
afleggen van haar getuigenis en dat van Dr. Birell, die de
lijkschouwing gedaan had."

Hij fronste de wenkbrauwen en het blad in tweeen scheurend, liep hij
door de kamer en wierp de stukken weg. Hoe leelijk was dat alles. En
wat maakt leelijkheid de dingen toch hinderlijk waar. Hij was
ontstemd, dat Lord Henry hem dat bericht gezonden had. En het was heel
dom van hem het zoo met rood potlood aan te streepen. Victor kon het
gelezen hebben. De man kende er meer dan genoeg Engelsch voor.

Misschien had hij het gelezen en begon hij al iets ervan te denken.
Maar wat kon het schelen. Wat had Dorian Gray te maken met den dood
van Sybil Vane? Daar was immers niets te vreezen. Dorian Gray had haar
immers niet vermoord.

Zijn blik viel op het gele boek, dat Lord Henry hem gezonden had. Wat
zou het zijn? Hij ging naar het parelkleurige, achtkantige tafeltje,
dat hem altijd toescheen de arbei