FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154  
155   156   157   158   159   160   161   162   >>  
ak de man. Als je je verroert, schiet ik. --Je bent gek. Wat heb ik je gedaan? --Je verwoestte het leven van Sibyl Vane, was het antwoord. Sibyl Vane was mijn zuster. Ze heeft zich van kant gemaakt. Ik weet het. En dat is jouw schuld. Ik heb gezworen, dat ik jou op je beurt vermoorden zou. Ik zoek je al jaren. Ik wist heelemaal niet hoe je er uitzag. De twee menschen, die je hadden kunnen beschrijven, zijn dood. Ik wist niets van je dan den naam, dien zij je gaf. Ik hoorde dien van nacht bij toeval. Bid God, want van nacht zul je sterven. Dorian Gray werd ziek van angst. --Ik heb haar nooit gekend, stamelde hij; ik heb nooit van haar gehoord. Je bent gek. --Je deed beter alles te bekennen, want zoo waar ik James Vane heet, ik schiet hoor! Het was een verschrikkelijk oogenblik. Dorian wist niet wat hij doen of zeggen zou. --Op je knieen, donderde de man. Ik geef je een minuut om je zonden te bedenken, geen seconde meer. Ik ga van nacht onder zeil naar Indie, ik moet hiermee klaar zijn. Een minuut en dan uit. Dorians armen vielen slap langs zijn lijf. Verlamd van schrik wist hij niet meer wat te doen. Op eens schoot een radelooze hoop door zijn brein. Hou op, riep hij. Hoe lang is het geleden, dat je zuster stief? Gauw, zeg op. --Achtien jaar, sprak de man. Waarom vroeg je dat? Wat doen de jaren er toe! --Achtien jaren! lachte Dorian Gray, triomf in zijne stem! Achtien jaar! Zet me onder die lantaren en kijk me eens goed aan! James Vane aarzelde, niet begrijpend wat hij wilde. Toen pakte hij Dorian Gray beet, en sleurde hem weg uit de poort. Flauw en flikkerend als het verwaaide lichtje was, toch toonde het hem genoeg zijne vergissing, zooals het scheen, want het gelaat van den man, dien hij had willen dooden, was nog frisch en jong. Hij scheen een jongen van twintig jaar, niet veel ouder dan zijne zuster, toen zij jaren geleden afscheid hadden genomen. Het was duidelijk, dat deze man het niet kon geweest zijn. Hij liet zijn greep los en deinsde terug. --Mijn God! Mijn God! riep hij; en ik zou je vermoord hebben! Dorian haalde diep adem. --Je bebt bijna een verschrikkelijken misdaad begaan, sprak hij streng. Laat het je een waarschuwing zijn om de wraak niet in eigen handen te nemen. --Vergeef me, meneer, mompelde James Vane. Ik heb me vergist. Een enkel woord, dat ik hoorde in dat vervloekte hol, bracht me op een verkeerd spoor. --Je deed beter naar huis te gaan, en dat pistool we
PREV.   NEXT  
|<   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154  
155   156   157   158   159   160   161   162   >>  



Top keywords:
Dorian
 

Achtien

 

zuster

 

hoorde

 

minuut

 
scheen
 
hadden
 

geleden

 
schiet
 

zooals


lachte

 

triomf

 
flikkerend
 

lantaren

 
gelaat
 

willen

 
lichtje
 
begrijpend
 

sleurde

 

verwaaide


aarzelde

 

vergissing

 

genoeg

 

toonde

 

handen

 

Vergeef

 

meneer

 

waarschuwing

 

misdaad

 

verschrikkelijken


begaan

 
streng
 

mompelde

 

vergist

 

pistool

 
verkeerd
 

bracht

 
vervloekte
 

afscheid

 
genomen

duidelijk
 

twintig

 
frisch
 
jongen
 

hebben

 

vermoord

 
haalde
 

deinsde

 
geweest
 

dooden