FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138  
139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162   >>  
een hoek. Die moesten verborgen worden. Hij opende een geheime kast in den muur, een kast, waar hij zijne vermommingen borg, en stopte alles er in. Hij kon ze later gemakkelijk eens verbranden. Toen haalde hij zijn horloge uit. Het was tien minuten voor half een. Hij ging zitten en dacht na. Ieder jaar, iedere maand bijna, werden er in Engeland menschen opgehangen om hetgeen hij nu gedaan had. Een drang naar moorden hing er in de lucht. Er was zeker een roode ster te dicht bij de aarde gekomen ... Maar welke bewijzen waren er tegen hem? Basil Hallward had het huis om elf uur verlaten. Niemand had hem weer binnen zien komen. De meesten der bedienden waren op Selby Royal. Zijn knecht was naar bed ... Parijs! Ja, Basil was naar Parijs gegaan, met den nachttrein, zooals zijn plan was. Er zouden maanden voorbij gaan, eer hij gemist werd. Maanden! Alles kon immers lang voor dien tijd vernietigd worden. Eene plotselinge gedachte weerlichtte in hem op. Hij deed zijn pels aan, zette zijn hoed op en ging in de gang. Daar bleef hij stil staan en luisterde naar de langzame, zware stappen van den agent buiten, en hij zag het licht zijner lantaren weerkaatst in het venster. Hij wachtte en hield zijn adem in. Na enkele oogenblikken trok hij de knip weg en sloop naar buiten, de deur zachtjes dichttrekkend. Toen begon hij aan de bel te luiden; binnen vijf minuten verscheen de knecht, half gekleed, slaperig. --Het spijt me, dat ik je moest opbellen, Francis, sprak hij binnenkomend, maar ik had mijn sleutel vergeten. Hoe laat is het? --Tien minuten over tweeen, meneer, antwoordde de man, op de klok ziende, knipoogend. --Tien minuten over tweeen. Hoe verschrikkelijk laat! Je moet me morgen om negen uur wekken. Ik heb wat te doen. --Goed, meneer. --Is er iemand geweest? --Mr. Hallward, meneer; hij bleef tot elf uur en ging toen weg om den trein te halen. --Zoo! Dat spijt me. Heeft hij een boodschap achtergelaten? --Neen, meneer; alleen, dat hij u uit Parijs zou schrijven, als hij u niet in de club vond. --Goed Francis. Vergeet niet me morgen op te roepen, om negen uur. --Neen, meneer. De man slofte op zijn pantoffels de hall door. Dorian Gray wierp jas en hoed op de tafel en ging in de bibliotheek. Een kwartier lang liep hij in de kamer op en neer na te denken, op zijne lip bijtend. Toen nam hij een adresboek van een van de planken en zocht er in: Alan Campbell, 152 Hertford Street, Mayfair. Ja, dat was de m
PREV.   NEXT  
|<   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138  
139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162   >>  



Top keywords:
meneer
 

minuten

 

Parijs

 

morgen

 

Hallward

 
Francis
 
binnen
 

knecht

 
buiten
 

worden


tweeen

 

verschrikkelijk

 
ziende
 

knipoogend

 
antwoordde
 

dichttrekkend

 
zachtjes
 
luiden
 

enkele

 

oogenblikken


verscheen

 

sleutel

 

vergeten

 

binnenkomend

 

gekleed

 

slaperig

 

opbellen

 

kwartier

 

bibliotheek

 

Dorian


denken

 
Hertford
 

Street

 

Mayfair

 

Campbell

 
bijtend
 

adresboek

 
planken
 

pantoffels

 
slofte

geweest
 

iemand

 
Vergeet
 
roepen
 

schrijven

 

boodschap

 
achtergelaten
 

alleen

 
wekken
 

gedaan