am: {210} aut si erat,
id certe sine transitoria voce feceras, unde transitoriam vocem faceres qua
diceres ut _fieret coelum et terra_. Quidquid enim illud esset unde talis
vox fieret, nisi abs te factum esset, omnino non esset. Ut ergo fieret
corpus unde verba ista fierent, quo verbo a te dictum est?

[Sidenote: VII. Verbum Dei coaeternum Deo.]

9. Vocas ergo nos ad intelligendum Verbum Deum apud te Deum, quod
sempiterne dicitur, et eo sempiterne dicuntur omnia: neque enim finitur
quod dicebatur, et dicitur aliud ut possint dici omnia; sed simul ac
sempiterne omnia[301]. Alioquin jam tempus et mutatio, et non vera
aeternitas, nec vera immortalitas. Hoc novi, Deus meus, et gratias ago.
Novi, confiteor tibi, Domine; mecumque novit et benedicit te quisquis
ingratus non est certae veritati. Novimus, Domine, novimus; quoniam
inquantum quidquid non est quod erat, et est quod non erat, intantum
moritur et oritur. Non ergo quidquam Verbi* tui cedit atque succedit
quoniam vere immortale atque aeternum est. Et ideo Verbo tibi coaeterno,
simul et sempiterne* dicis omnia quae dicis, et fit quidquid dicis ut fiat;
nec aliter, quam dicendo, facis: nec tamen simul et sempiterna fiunt omnia
quae dicendo facis.

[Sidenote: VIII. Verbum Dei ipsum est principium quo docemur omnem
veritatem.]

10. Cur quaeso, Domine Deus meus? Utcumque video; sed quomodo id eloquar
nescio: nisi quia omne quod esse incipit et esse desinit, tunc esse incipit
et tunc* desinit, quando debuisse incipere vel desinere in aeterna ratione
cognoscitur, ubi nec incipit aliquid nec desinit. Ipsum est Verbum tuum,
quod et [Sidenote: Joh. 8, 25.]_Principium[302] est quia* et loquitur
nobis_. Sic in Evangelio per carnem ait; et hoc insonuit foris auribus
hominum, ut crederetur, et intus quaereretur, et inveniretur in aeterna
veritate, ubi omnes discipulos bonus et solus magister docet. Ibi audio
vocem tuam, Domine, dicentis* mihi, quoniam ille loquitur nobis qui docet
nos. Qui autem non docet nos, etiam si loquitur, non nobis loquitur. Quis
porro nos docet, nisi stabilis veritas? Quia et per creaturam {211}
mutabilem cum admonemur, ad veritatem stabilem ducimur; ubi* vere discimus
cum [Sidenote: Joh. 3, 29.]_stamus et audimus eum, et gaudio gaudemus
propter vocem sponsi_, reddentes nos unde sumus. Et ideo Principium, quia
nisi maneret, cum erraremus non esset quo rediremus[303]. Cum autem redimus
ab errore, cognoscendo utique redimus; ut autem cognoscamus, docet nos,