jn por la pli granda kampo de l' batalo de l'
vivo, sur kiun la suno lumas cxiun tagon."

"Nu, mi timas, ke tio cxi ne farus lin pli kvieta, sinjoro
Alfred", diris Snitchey. "La batalantoj en tiu cxi batalo de l'
vivo estas tre varmegaj kaj malamegaj unu kontraux la alia. Tre
malagrabla estas la hakado kaj pikado kaj la sekreta mortigado de
post la dorso kaj la dispremado kaj sufokado; per unu vorto gxi
estas propre malbona historio."

"Mi pensas, sinjoro Snitchey", diris Alfred, "ke en tiu cxi
batalo estas renkontataj mallauxtaj venkoj kaj bataloj, granda
memoferemeco kaj noblaj faroj plenaj je heroeco -- ecx en gxiaj
sxajnaj bagateloj kaj kontrauxparoloj -- faroj, kiuj tute ne
estas malpli malfacile plenumeblaj tial, ke ili estas enskribitaj
en nenia tera kroniko, ke nenia tera publiko ilin vidas; faroj,
kiuj cxiutage havas lokon en kasxitaj anguloj, en malricxaj
dometoj kaj en viraj kaj virinaj koroj, -- faroj, el kiuj unu
sola povus la plej severan mallauxdanton pacigi kun tiu cxi mondo
kaj instrui lin konfidi al gxi kaj esperi, se ecx duono de gxiaj
logxantoj sin trovus en milito kaj kvarono en procesado; kaj tio
cxi jam multe signifas."

La ambaux fratinoj auxskultis kun strecxita atento.

"Bone, bone!" diris la doktoro, "mi estas tro maljuna por esti
ankoraux konvertita, ecx de mia amiko Snitchey tie cxi, aux de
mia bona fratino Martha Jeddler, kiu ankaux havis siajn spertojn,
kiel sxi diras, kaj de tiu tempo farigxis bonfarema kaj malsevera
kontraux cxiuj specoj de homoj, kaj kiu tiel forte sin tenas je
sia opinio (nur kiel virino sxi estas malpli prudenta kaj pli
obstina), ke ni ne povas vivi en konsento kaj malofte nin vidas.
Mi estas naskita sur tiu cxi kampo de l' batalo. Sesdek jaroj
pasis super mia kapo, kaj mi cxiam vidadis, ke la tuta
kristanaro, kun la Dio scias kiom da amantaj patrinoj kaj suficxe
bonaj filinoj, kiel la miaj, tute perdadis la sagxon, kiam estis
parolo pri kampo de batalo. Tiujn cxi samajn reciprokajn
kontrauxparolojn ni trovas cxie. Oni devas aux ridi aux plori je
tiuj cxi ridindaj senkonsekvencoj; kaj mi plivolas ridi je tio
cxi".

Britain, kiu cxiun apartan parolanton auxskultis kun plej granda
atento, sxajnis subite veni al tiu cxi sama opinio, se plej
profunda cxerka tono, kiun li eldonis, povis esti prenata por
rido. Sed lia vizagxo restis cxe tio cxi tiel senmova, ke,
kvankam kelkaj el la gastoj matenmangxaj sin turnis, ektimigite
de la malagrabla tono, tamen neniu supoz