The Project Gutenberg EBook of La Batalo de l' Vivo, by Charles Dickens

This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org

Title: La Batalo de l' Vivo

Author: Charles Dickens

Translator: L. L. Zamenhof

Release Date: February 3, 2008 [EBook #24501]

Language: Esperanto

Character set encoding: ASCII

*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK LA BATALO DE L' VIVO ***

Produced by David G. Simpson

LA BATALO DE L' VIVO

CHARLES DICKENS

EL LA GERMANA TRADUKO TRADUKIS L.L. ZAMENHOF

1891

PARTO UNUA.

Antaux longa, longa tempo -- tute egale kiam kaj kie en Anglujo
-- estis varmega batalo. Oni batalis en longa somera tago, kiam
la ondanta herbo estis verda. Multaj kampaj floroj, kreitaj de la
mano de la Plejpotenca por esti odora pokalo por la roso, vidis
en tiu tago sian multekoloran kalikon plenigita de sango kaj
mortis en teruro. Multaj insektoj, kiuj havis sian delikatan
koloron de senkulpaj folioj kaj vestoj, en tiu tago nove
kolorigxis de mortantaj homoj kaj lasis per sia rapidega forkuro
nenaturan postesignon. La multekolora papilio sur la rando de
siaj flugiloj portis sangon en la aeron. La rivereto havis rugxan
akvon. El la tero disbatita per la piedoj farigxis marcxo, kie en
malpuraj malsekajxoj, kiuj sin kolektis en la enbatajxoj de
piedoj de homoj kaj hufoj de cxevaloj, la cxie superreganta
koloro malagrable brilis en la suno.

La cxielo nin gardu de vido de sceno, kiun la luno vidis sur tiu
cxi loko, kiam gxi super la nigraj arbaraj dorsoj de la montetoj
sin levis sur la horizonto kaj rigardis sur la ebenajxon, semitan
de suprenturnitaj vizagxoj, kiuj antaux nelonge sur brusto
patrina ridetis al la okuloj de patrino aux trankvile dormetis.
La cxielo nin gardu de la sekretoj, kiujn la vento plena je odoro
de mortintajxo super la ebenajxo murmuretis pri la laboroj de tiu
cxi tago kaj pri la morto kaj la suferoj de tiu cxi nokto. Ofte
ankoraux la silenta luno briladis super tiu cxi kampo de l'
batalo, ofte la steloj malgaje gxin observadis, ofte la ventoj de
cxiu flanko de l' mondo preterblovadis super gxi, antaux ol la
postesignoj de tiu batalo malaperis.

La signoj restis ankoraux longan tempon, sed nur en bagateloj,
cxar la naturo, staranta