li diris kaj haltis, por sxin
atente rigardi; "kaj vi estis ja ankaux tute trankvila post la
bruado kaj la lanterno. Kio venis al vi en la kapon? ja ne ia
penso?"

Sed cxar Clemency tute kiel ordinare deziris al li bonan nokton
kaj sxajnis sin prepari por iri dormi, tial ankaux
Malgrand-Britain diris al sxi bonan nokton, farinte ankoraux la
originalan rimarkon, ke neniu scias, kio al la virinoj povas veni
en la kapon; li prenis sian kandelon kaj iris dormeme al la lito.

Kiam cxio denove estis trankvila, Marion revenis.

"Malfermu la pordon", sxi diris, "kaj restu apud mi, dum mi kun
li ekstere parolos".

Kiel ajn timema sxia agado estis, gxi tamen montris firman kaj
nesxanceleblan decidon, al kiu Clemency ne povis kontrauxstari.
Sxi mallauxte malriglis la pordon, sed antaux ol sxi turnis la
sxlosilon en la seruro, sxi returne rigardis la junan frauxlinon,
kiu nur atendis la malfermadon, por eliri.

La vizagxo ne estis deturnita aux turnita al la tero, sed
rigardis sxin plene kaj libere en floro de juneco kaj beleco.
Neklara sento pri la malforta baro, kiu estas inter la felicxa
patra domo kaj la honesta amo de la bela knabino, penso pri la
malgxojo en tiu cxi domo kaj la detruo de gxiaj plej belaj
esperoj, venis en la simplan animon de Clemency kaj frapis sxian
molan koron tiel profunde, tiel forte plenigis gxin je malgxojo
kaj kunsento, ke sxi, versxante riveron da larmoj, metis siajn
brakojn cxirkaux la kolon de Marion.

"Mi scias nur malmulte, kara infano", diris Clemency, "tre
malmulte; sed mi scias, ke tio cxi ne estas bona. Pripensu, kion
Vi faras".

"Mi multajn fojojn gxin pripensis", diris Marion kviete.

"Ankoraux unu fojon", petegis Clemency "gxis morgaux!"

Marion balancis la kapon.

"En la nomo de sinjoro Alfred", diris Clemency, "Pro li, kiun Vi
iam tiel amis!" Sxi kovris sian vizagxon per la manoj kaj
ripetis: "Iam!" kvazaux tiu cxi vorto dissxirus al sxi la koron.

"Lasu min eliri", petis Clemency. "Mi diros al li, kion Vi volas.
Ne eliru tiun cxi nokton el la pordo. Mi estas konvinkita, ke tio
cxi ne povas alporti bonon. Ha, gxi estis tago de malfelicxo,
kiam oni tien cxi alportis sinjoron Warden! Pensu pri Via bona
patro, mia kara -- pri Via fratino."

"Mi gxin faris", diris Marion kaj rapide levis la kapon. "Vi ne
scias, kion mi faras. Mi devas paroli kun li. Per tio cxi, kion
vi diris, vi montris vin kiel mia plej bona kaj plej fidela
amikino, sed mi devas fari tiun cxi pasxon. Cxu