hey kaj Craggs ricevadis sian
mielon. Tie cxi ili staradis iafoje en belaj vesperoj apud la
fenestro de ilia cxambro de interparoloj, kiu eliradis sur la
malnovan kampon de batalo, kaj miradis (sed ordinare nur kiam la
jxurintaj jugxantoj sidadis, la amasaj okupoj faradis ilin
sentimentalaj) la malsagxecon de la homoj, kiuj ne povis cxiam
vivi inter si en paco kaj sian disputon trankvile fini en
jugxejo. Tie cxi tagoj, semajnoj, monatoj kaj jaroj pasadis super
ili, kaj sole ilia jugxa kalendaro, la iom post iom pli
malgrandigxanta nombro de la kupraj najloj en la ledaj segxoj kaj
la kreskanta amaso de la paperoj sur la tablo atestadis tion cxi.
Tie cxi preskaux tri jaroj, pasintaj de la tago de l' matenmangxo
en la gxardeno, malmultigis la najlojn kaj multigis la amasojn da
papero, kiam ili en unu vespero sidis kune en negoca
interparolado.

Ili sidis ne solaj, sed kun unu viro de cxirkaux tridek jaroj,
malpene vestita kaj kun iom mallargxa vizagxo, sed entute bone
konstruita, en bonaj vestoj kaj kun bela eksterajxo. Li sidis sur
la parada segxo, tenante unu manon en la brusto de l' surtuto kaj
la duan en la neordigitaj haroj, profundigita en malgajan
meditadon. Snitchey kaj Craggs sidis apude apud skribotablo unu
kontraux la dua. Unu el la fajreltenaj kestoj staris malfermita
sur la tablo; unu parto de gxia enhavo kusxis elmetita sur la
tablo, dum la resto iradis tra la mano de sinjoro Snitchey, kiu
unu dokumenton post la alia tenadis apud la lumo, cxiun paperon
aparte cxirkauxrigardadis, balancante la kapon kaj transdonante
gxin al sinjoro Craggs, kiu gxin ankaux cxirkauxrigardadis kaj
balancadis la kapon. De tempo al tempo ili faradis pauxzon,
balancadis ambaux la kapon kaj ekrigardadis sian en pensojn
profundigitan klienton; kaj cxar sur la kesto estis skribita
"nobelo Michael Warden", ni el cxio tio cxi povas konkludi, ke la
nomo kaj la kesto apartenis al tiu cxi kliento kaj ke la aferoj
de nobelo Michael Warden staris ne tre bone.

"Jen estas cxio", diris sinjoro Snitchey kaj metis la lastan
paperon. "Mi vidas plu nenian helpon. Plu nenian helpon".

"Cxio perdita, malsxparita, prodonita, pruntita kaj vendita?"
diris la kliento kaj suprenrigardis.

"Cxio", respondis sinjoro Snitchey.

"Nenio restas por fari, Vi diras?"

"Absolute nenio", estis la respondo de la advokato.

La kliento mordetis la ungojn kaj denove profundigxis en sian
meditadon.

"Kaj ecx mia persona libereco estas en dangxero, Vi pensas