roksime, cxar gxi ne estas de
tia speco, ke seriozaj homoj, kiel Vi, povus sin enmiksi en gxin.
Mi volas nur per malmultaj vortoj prezenti mian situacion kaj
miajn intencojn kaj poste lasi al Vi fari por mi rilate miajn
aferojn monajn cxion plej bone kion Vi nur povas, cxar Vi
komprenas, se mi nun forkuros kun la bela filino de la doktoro
(kaj mi esperas tion cxi fari kaj farigxi per sxia amo alia
homo), tio cxi por la unua minuto estos pli multekosta, ol se mi
sola forkurus.

Sed mi per alia vivo tion cxi baldaux ree sxparos."

"Mi pensas, ke estos pli bone, se ni gxin ne auxskultados,
sinjoro Craggs?" diris Snitchey kaj rigardis sian kompanianon.

"Mi ankaux pensas", diris Craggs. Sed ambaux atente auxskultadis.

"Vi ne devas tion cxi auxskulti", respondis ilia kliento. "Mi
gxin tamen rakontos. Mi ne intencas demandi la doktoron, cxu li
konsentas, cxar li ja ne donus sxin al mi. Sed mi volas fari al
la doktoro nenion malbonan, cxar (ekster tio, ke tiaj bagateloj
ne estas aferoj seriozaj, kiel li diras) mi lian infanon, mian
Marion'on, volas liberigi de io, la proksimigxadon de kio sxi --
kiel mi scias -- vidas kun timo kaj doloro; mi parolas pri la
reveno de sxia amanto. Se io en la mondo estas vera, gxi estos
tio, ke sxi lian revenon timas. Tiom neniu estas malvastigata en
siaj rajtoj. Vere, mi nun vivas kiel cxasata hundo, mi nur en
mallumo kuragxas eliri kaj ne estas permesita al mi veni en mian
domon kaj en mian propran posedajxon; sed tiu cxi domo kaj tiu
cxi posedajxo iam denove apartenos al mi, kiel Vi scias kaj
diras; kaj Marion kiel mia virino estos post dek jaroj -- Vi
diras gxin mem, kaj Vi ne estas sangvina -- kredeble pli ricxa,
ol se sxi ligigxos kun Alfred Heathfield, kies revenon sxi
atendas kun timo (ne forgesu tion cxi) kaj kies amo -- kaj ankaux
nenia amo en la mondo -- ne povas esti pli varmega, ol la mia. Al
kiu nun estas farata tro multe? Cxio estas farata laux rajto kaj
justeco. Mia afero estas tiel justa, kiel lia, se sxi decidas
favore por mi; kaj mi lasos la aferon al sxia decido. Estos al Vi
agrable ne pli auxdi pri tiu cxi afero, kaj mi ankaux pli Vin per
tio cxi ne embarasos. Vi konas nun miajn intencojn kaj miajn
bezonojn. Kiam mi devas forlasi Anglujon?"

"Post unu semajno", diris Snitchey. "Sinjoro Craggs? --"

"Ankoraux iom pli frue, mi konsilus", respondis Craggs.

"Post unu monato", diris la kliento, observinte la ambaux
vizagxojn. "De hodiaux post monato mi forveturos."