a gxusta por tio cxi," li diris; "malfelicxa
Clemency!" Clemency de sia flanko ridis tiel same kore kiel li,
kaj sxajnis ke la penson sxi trovas tiel same amuza, kiel li.
"Jes," sxi konsentis, "mi estas tute la gxusta por tio cxi, ne
vere?"

"Vi neniam edzinigxos, kompreneble," diris sinjoro Britain kaj
prenis la pipon returne en la busxon.

"Vi efektive pensas, ke ne?" diris Clemency tute senkulpe.

Sinjoro Britain balancis la kapon. "Nenia espero por tio cxi!"

"Pripensu nur!" diris Clemency. "Mi pensas, ke vi gxin baldaux
faros, Britain; ne vere?"

Tiel subite metita demando pri tia grava afero postulis
pripenson. Li elblovis grandan nubon da fumo kaj, metante la
kapon jen dekstren jen maldekstren, li gxin cxirkauxrigardadis,
kiel se tiu cxi nubo estus la demando kaj li gxin rigardus de
diversaj punktoj de vidado, kaj li respondis, ke li la aferon
ankoraux ne bone klarigis al si, sed -- jes, jes, li eble
ankoraux decidigxos tion cxi fari.

"Kiu ajn sxi estos, mi deziras al sxi felicxon!" ekkriis
Clemency.

"Ho, tio cxi al sxi ne mankos", diris Benjamin, "certe ne".

"Sed sxi ne vivus tiel felicxe kaj ne havus tiel tute bonan kaj
amindan edzon", diris Clemency, duone metinte sin super la tablon
kaj medite rigardante la kandelon, "se mi antauxe ne estus -- ne
cxar mi intencis, cxar gxi estis pura kuntrafigxo: ne vere,
Britain?"

"Certe", respondis sinjoro Britain en plena gxuado de la pipo, en
la stato kiam la fumanto povas malfermi la busxon nur tre
malmulte por paroli, en oportuna trankvileco sidas sur sia segxo
kaj povas turni al sia kunsidanto nur la okulojn kaj ankaux tiujn
cxi tre malrapide kaj serioze.

"Ho, mi estas al vi tre danka, Clemency, tion vi ja scias!"

"Dio, kiel bela estas la penso pri tio cxi!" diris Clemency.

"Vi scias, mi faris diversajn esplorojn pri tio kaj alia",
dauxrigis sinjoro Britain kun la peza seriozeco de sagxegulo,
"cxar mi cxiam havis spiriton scieman kaj legis multajn librojn
pri la bonaj kaj malbonaj flankoj de la teraj aferoj, cxar mi en
mia juneco min okupadis je la literaturo."

"Efektive!" ekkriis mirante Clemency.

"Jes", diris sinjoro Britain; "du el miaj plej bonaj jaroj mi
staris post la pordo de butiko de antikvajxisto, preta postkuri,
se iu metus ian libron en la posxon; poste mi estis disportanto
cxe modistino, kaj en tiu cxi ofico mi en vakstolaj paketoj
alportadis al la homoj nenion ekster trompajxo kaj malverajxo --
per kio mia animo estis malgxoj