nemende prozaschrijfster,
tevens dichteres, niet minder bevallig uitgewerkt. Het is: dat de
zamenleving groote verpligtingen heeft aan den moed en het blind
zelfvertrouwen van enkele onbesuisden: waaghalzen en dwazen inderdaad,
maar gevierder burgers van hun land somtijds dan de wikkende wijzen en
voorzigtigen. Weder voert Mercurius het woord en konkludeert: "Pour le
dire en un mot, mettez moy au monde un homme totalement sage d'un cote
en un fol de l'autre: et prenez garde lequel sera plus estime. Monsieur
le sage attendra que l'on le prie, et demeurera avec sagesse tout seul,
sans que l'on l'apelle a gouverner les villes, sans que l'on l'apelle en
conseil; il voudra escouter, aller posement ou il sera mande: et on a
afaire de gens qui soient pronts et diligens, qui faillent plus tot que
demeurer en chemin. _Il aura tout loisir d'aller planter des chous_. Le
fol ira tant en viendra, en donnera tant a tort et a travers, qu'il
rencontrera en fin quelque cerveau pareil au sien qui le poussera: et se
fera estimer grand homme. Le fol se mettra entre dix mille arquebuzades,
et possible en eschapera; il sera estime, loue, prise, suivi d'un
chacun. Il dressera quelque entreprise escervelee, de laquelle s'il
retourne il sera mis jusques au Ciel. Et trouverez vray en somme que
pour un homme sage dont on parlera au monde, y en aura dix mille fols
qui seront a la vogue de peuple."[71]

Het voorname onderscheid tusschen het _Debat de Folie et d'Amour_ en den
_Lof der Dwaasheid_ is, dat onder de vele beteekenissen waarin Erasmus
om beurten zich van hetzelfde woord bedient, eene allengs en onopgemerkt
de overhand gaat krijgen. Al vroeg had zijne moeijelijke jeugd hem tot
op den bodem der zamenleving leeren zien, en menig ander zou in zijne
plaats misanthroop geworden zijn. Hem daarentegen vermaakt in de
eenzaamheid de gedachte dat alle menschelijke handelingen en drijfveren
hare humoristische zijde hebben. Hij stelt zijne opmerkingen te boek; en
zoo ontstaat, uit zijne eigen levensbeschouwing, zijne satire. Het treft
hem dat elke vader en elke moeder hun uiltje voor een valk aanzien, elk
jong meisje haar minnaar voor een fenix houdt, elke jonge man in de
oogen zijner beminde zich den Hemel ziet ontsluiten. Echtgenooten
verdragen elkander uit blindheid voor elkanders gebreken, bemerkt hij.
Stokpaarden vormen het gewone vervoermiddel van denkers, dichters, en
geleerden. Volken zijn groote kinderen. De scepters der koningen
gelijken som