dat hij
dan maar van zijn recht gebruik moet maken en haar met de karwats moet
zien te verbeteren. Toen zei de schoonzoon weer, dat hij wel wist
daartoe 't recht te hebben. "Maar," zei hij, "ik zou ze liever door uw
overredingskracht of door uw invloed willen genezen, dan dat ik tot 't
uiterste middel overga." De schoonvader belooft nu dat hij zijn
maatregelen zal nemen. Na een paar dagen grijpt hij de gelegenheid aan
toen hij met zijn dochter alleen is. Terwijl hij zijn gelaat in een
ernstige plooi zette, begon hij er haar op te wijzen dat ze volstrekt
niet mooi was, maar ook: wat een weinig beminnelijk karakter zij getoond
had en hoe vaak hij gevreesd had dat ze geen man voor haar zouden kunnen
vinden. "Met de grootste moeite heb ik eindelijk een man voor je
gevonden, zooals ieder meisje, zelfs een dat in de meest gunstige
omstandigheden verkeert, voor zich zou kunnen wenschen. En toch verzet
jij je tegen hem, zonder dankbaar te erkennen wat ik voor je gedaan heb
en zonder te willen inzien, dat je een man bezit die, als hij niet
bovenmate vriendelijk was, je niet waard zou achten tot zijn
dienstpersoneel te behooren." Om kort te gaan, uit de woorden van den
vader sprak zoo de gloeiende toorn, dat 't er heel veel van had of hij
slechts met moeite zijn handen kon bedwingen. Hij is een man van groote
slimheid, die elke rol kan spelen, zelfs die geheel buiten zijn eigen
persoon ligt. De jonge vrouw, die bang werd, maar die zich toch ook wel
bewust was dat haar vader waarheid sprak, viel hem te voet en smeekte
hem 't verleden te vergeten, dat ze voortaan zou weten te doen wat haar
plicht was. Haar vader schonk haar vergiffenis en beloofde in 't vervolg
ook een liefhebbend vader te zullen wezen, als zij maar deed wat ze
beloofd had.--XANTIPPE: En verder?--EULALIE: De jonge vrouw gaat na 't
gesprek met haar vader naar haar kamer, waar ze haar man alleen
aantreft. Ze valt hem te voet en zei: "Lieve man, tot nog toe heb ik
noch u, noch mijzelve gekend. In 't vervolg zal-je zien dat ik anders
geworden ben: vergeet 't vroeger gebeurde." Haar man ving die woorden op
in een kus en beloofde haar alles wat ze maar wilde, zoo ze bij dat
goede voornemen bleef.--XANTIPPE: Nu, en is ze er bij
gebleven?--EULALIE: Tot aan haar laatste uur en er was niets zoo nederig
of laag dat ze niet gewillig en volgaarne op zich nam, wanneer haar man
het verlangde. Zulk een groote genegenheid ontstond er tusschen hen en
zoo werd meer en meer de liefde t