reneza, eble tio
savos mian dorson. (Ruligas siajn okulojn.)

TOBIO. Raportu pri la acxetajxoj, malfelicxulo egale kiel Esko. Dio
gardu min por vi!

IVARO (sxajnigante freneza). Cxiela spiralo peze malsuprenfalis el la
nuboj kaj la piedo rompigxis.

TOBIO. Kiu?

IVARO. La cxiela spiralo.

TOBIO. Kio?

IVARO. Tiu cxi mondo renversigxis, kiel diris sankta Petro.

TOBIO. Filo mia, ne klopodu nin trompi per jenaj artifikajxoj.

IVARO. En mia kapo knaras rostitaj pizoj.

ZEBEDEO. Kia fripono, kia kanajlo!

ESKO. Eble estas vereco, cxar li nun tre suferas, kiel ankaux mi.

IVARO. Suferon oni metu en sakon, sakon en porkejon, kaj egan sxtipon
kontraux la pordon. Cxu vi ion auxdas el mia kapo?

ESKO. Nenion.

IVARO. Tie io auxdigxas.

ESKO. Kio tie auxdigxas?

IVARO. Nenio troa.

ESKO. Ne tiel ruligu viajn okulojn. Via aspekto estas terura.

IVARO. Kaj via estas rugxa, kiel turka fadeno.--"El rugxo glimas
nigro", solvu tiun enigmon.

ESKO. Lasu enigmojn.

IVARO. Mi petegas: solvu al mi la enigmon: "El rugxo glimas nigro."

ESKO. Estas la flamo, kiu glimigas la nigran bolpoton.--Sed, frato
mia, respondu al mi: cxu efektive vi estas freneza?

ZEBEDEO. Li freneza! Granda fripono li estas.

TOBIO. Li estas egale sagxa kiel mi.

IVARO (aparte). Sxajnas ke ecx tio ne helpas.

TOBIO. Ho, kantoro, tiajn filojn mi posedas! Kiel punon mi ilin
ricevis.

ZEBEDEO. "Punu tie cxi, sxparu tie!"

TOBIO. Jes, tion ni kantas, sed severa estas tiu puno.--De kio
mi prenos, Ivaro, por vi la monon por la komisioj, kiun vi elspezis.
Per kio mi kompensos vian monpunon, Esko? Vi, sentauxguloj! La vipon
vi sentos tiel, ke nia dometo sxanceligxos.--Esko, per kio mi
kompensos vian monpunon?

ERIKO. Malpaco cxe edzigxofesto farigxas tre multekosta.

ESKO. Rilate al la monpuno ne tre minacu, helpjugxanto, cxar mi
ankoraux ne estas plenagxa, pro tio mi eble klarigos la aferon per
bastonadeto en la antauxcxambro de jugxa kunsidejo, se mi volas. Sed
tio estus honto.--Mi diras nur: ne tro fanfaronu pri la monpuno.

ERIKO. Nu, klarigu la aferon kiel plej bone al vi sxajnas. Mi faris
mian devon.

ZEBEDEO. Hodiaux virto ricevis rekompencon kaj malvirto punon. Ho,
tago de justeco!

TOBIO. Kantoro, mi invitis vin por festi edzigxon de mia filo;
sxajnas, ke neniu festo farigxas; mi tamen invitis vin.

ZEBEDEO. Pro tio mi vin dankas! Sed mi kredas min esti gasto, por
kies parolo kaj konduto vi ne bezonas honti. Mi parolas li