goed verstaanbare beweging met het hoofd gaf de goedkeuring
over haar schoonheid en toilet te kennen.

"Gij komt reeds als dansend de zaal binnen!" sprak zij.

"Dit is een mijner getrouwste helpsters," sprak Korszunsky, terwijl
hij zich voor Anna, die hij nog niet gegroet had, boog. "De prinses
helpt het bal opluisteren. Anna Arkadiewna, ik solliciteer om een
walstoer," voegde hij er bij.

"Gij kent elkander dus al?" vroeg de heer des huizes.

"Wie ken ik niet? Mijn vrouw en ik zijn als de witte wolven: allen
kennen ons!" antwoordde Korszunsky. "Een walstoer, Anna Arkadiewna!"

"Ik dans niet, als ik het eenigszins vermijden kan," antwoordde zij.

"Heden is het evenwel niet te vermijden," zeide Korszunsky.

Op dat oogenblik trad Wronsky naderbij. "Nu, als het dan zijn moet,
dan dansen wij!" zeide zij en legde dadelijk, zonder op Wronsky's
groet te letten, de hand op Korszunsky's schouder.

"Waarom is zij ontevreden op hem?" dacht Kitty, die opgemerkt had,
dat zij opzettelijk Wronsky's groet voorbij zag.

Wronsky ging naar Kitty toe, herinnerde haar aan de eerste quadrille
en gaf zijn leedwezen te kennen, dat hij zoo lang het genoegen niet had
gehad haar te zien. Kitty bespeurde in zijn wezen iets bizonders, alsof
hij nog meer terughoudend en hoffelijk was geworden; zij luisterde
naar zijn woorden en zag met bewondering naar de dansende Anna. Zij
verwachtte, dat hij haar ten dans zou vragen, maar hij deed het niet,
en het werd haar deswege ietwat onbehagelijk. Zij zag hem vragend aan;
hij bloosde en haaste zich haar te engageeren. Maar nauwelijks had
hij zijn arm om haar fijne taille gelegd en deden zij den eersten pas,
toen de muziek plotseling ophield. Kitty zag in zijn gelaat, dat zoo
dicht bij haar was, en nog vele jaren later sneed haar deze blik vol
liefde, waarmede zij hem aangezien had en die hij onbeantwoord had
gelaten, met kwellende schaamte door het hart.

"Pardon! Pardon! Walsen!" riep Korszunsky aan de andere zijde der
zaal, en terwijl hij de eerste de beste dame omvatte, begon hij weer
te dansen.

Wronsky en Kitty danste eenige malen rond. Toen ging Kitty naar
haar moeder en nauwelijks had zij eenige woorden met gravin Nordston
gewisseld, toen ook Wronsky kwam om haar voor de quadrille af te halen.

Onder deze quadrille werd niets van belang gesproken; slechts eenmaal
maakte het gesprek eenigen indruk op haar, toen hij vroeg, of Lewin
nog hier was en er bij voegde, dat hij hem zeer bevallen wa