, en al werd dit vuur dadelijk gedoofd, hij was
er toch werkelijk door beloond. Zij zag haar man vragend aan, of hij
Wronsky ook herkende. Alexei Alexandrowitsch zag hem onverschillig en
verstrooid aan, alsof hij zich zijner nauwelijks herinnerde. Wronsky's
rustige kalmte en fier zelfbewustzijn stieten op Karanins hoog gevoel
van eigenwaarde af als de zeis op een steen.

"Graaf Wronsky," zeide Anna.

"O, ik geloof dat we elkander al kennen," antwoordde Alexei
Alexandrowitsch onverschillig en reikte Wronsky de hand. "Met de
moeder zijt gij heengegaan en met den zoon komt gij terug," zeide hij,
duidelijk elke lettergreep doende hooren, alsof elk woord een roebel
was, dien hij haar schonk. "U is zeker met verlof hier?" voegde hij er
bij en wendde zich, zonder het antwoord af te wachten, op zijn gewonen
spottenden toon weer tot zijn vrouw: "Werden er bij het afscheid te
Moskou veel tranen vergoten?"

Hij wilde Wronsky te kennen geven, dat hij met zijn vrouw alleen
wenschte te zijn, en zich een weinig omkeerend tastte hij aan zijn
hoed. Maar Wronsky wendde zich tot Anna: "Mag ik verzoeken om de eer
mijn opwachting te mogen maken?"

"'t Zal ons zeer aangenaam zijn," antwoordde Alexei Alexandrowitsch;
"elken Maandag ontvangen wij." Na Wronsky aldus zijn afscheid te
hebben gegeven, ging hij tot Anna gewend voort: "Wat treft het goed,
dat ik juist een half uur vrij heb om u af te halen en mijn teedere
zorg te toonen," liet hij er op schertsenden toon op volgen.

"Gij onderstreept uw teedere bezorgdheid zoozeer," antwoordde zij
denzelfden toon aanslaande, "dat ik ze wel waardeeren moet;" te gelijk
luisterde zij onwillekeurig naar den klank van Wronsky's voetstappen
achter haar. "Wat gaat mij dat aan?" dacht zij en vroeg haar man,
hoe Serescha den tijd had doorgebracht.

"O, uitstekend! Mariette zegt, dat hij zeer aardig geweest is en--ik
moet u bedroeven--hij heeft in het geheel niet naar u verlangd, in het
geheel niet, zooals uw trouwe heer gemaal gedaan heeft. Nog eens merci,
melieve, dat ge mij een dag meer geschonken hebt. Onze lieve Samowar
zal er geheel door verrukt zijn." (Samowar noemde hij de beroemde
gravin Lydia Iwanowa, omdat zij altijd bij iedere gelegenheid in vuur
geraakte en overkookte.) "Zij heeft reeds naar je gevraagd. Weet je:
ik raad je aan haar vandaag nog te bezoeken. Haar hart deelt in alles
en allen. Bij al haar andere zorgen, interesseert zij zich nog bizonder
voor de verzoening onzer Oblonsky's."