ongelieden zonder
een toenadering te durven wagen en daar vonden haar oogen Stiwa en de
bevallige gestalte en het bekoorlijk gelaat van Anna Karenina.--_Hij_
was daar ook. Kitty had hem sinds den bewusten avond, dat zij Lewin
had afgewezen, niet meer gezien. Met haar scherpen blik herkende zij
hem dadelijk en bemerkte zelfs, dat hij haar aanzag.

"Nog een toer? U zijt toch niet vermoeid?" vroeg Korszunsky buiten
adem.

"Neen, ik dank u."

"Waarheen zal ik u dan geleiden?"

"Ik geloof, dat mevrouw Karenina hier is. Wees zoo goed mij bij haar
te brengen."

"Zooals u beveelt," en Korszunsky walste langzaam recht door de
verschillende groepen naar den linker hoek der zaal heen, terwijl hij
telkens riep: "Pardon medames! Pardon messieurs;" en zoo laveerde
hij tusschen al die strikken en slepen door zonder ook maar een
tipje daarvan aan te roeren en draaide zichzelf en zijn dame vlug
met korten zwaai rond, zoodat haar sleep Kriwins knieen als een
waaier bedekte. Toen nam hij met een diepe buiging haar hand en
geleidde haar naar Anna Arkadiewna. Anna was niet, zooals Kitty het
haar voorgesteld had, in 't lila gekleed, maar zij droeg een zeer
laag uitgesneden zwart fluweelen japon, die haar ronde als uit ivoor
gesneden, prachtige schouders, alsook haar volle armen met de smalle,
kleine handen voordeelig deed uitkomen. Door haar prachtig zwart
haar was een krans van violen geslingerd en zulk een krans kwam ook
aan den gordel tusschen de witte kant uit te voorschijn. Het glanzige
haar was eenvoudig in elkander gestrengeld en krullende lokjes kwamen
aan hals en slapen te voorschijn. Om den blanken hals droeg zij een
streng echte paarlen.

Kitty had Anna elken dag gezien, maar nu bemerkte zij, dat zij haar
nog niet in haar volle schoonheid kende. Zij zag haar nu in een
onverwachten glans en nu eerst begreep zij, dat Anna's eigenaardige
schoonheid daarin bestond, dat bij haar minder het toilet dan zij zelf
in het oog viel. Het zwarte kleed met de prachtige kant was slechts
een lijst, waarin zij zelf te zien was: eenvoudig, gedistingueerd,
natuurlijk en daarbij levendig en opgewekt.

Zij stond daar steeds in buitengewoon rechte houding en toen Kitty
de kleine groep naderde, sprak zij juist met den gastheer, het hoofd
eenigszins naar hem heen gebogen. Zij wendde zich terstond met een
lief, welwillend lachje tot Kitty. Een vluchtige, echt vrouwelijke
blik gleed over Kitty's toilet en een nauwelijks merkbare, voor deze
echter