oordeelen opbrachten. Deze
betrekking vereischte eene persoonlijkheid van zulk een eminente
kennis en zulk een groote werkkracht, als bezwaarlijk in een mensch
vereenigd konden zijn. Doch aangezien zulk een mensch niet te vinden
was, was het toch gewenscht, dat de betrekking aan een eerlijk man
werd gegeven. En Stipan was niet slechts een eerlijk man in den zin,
dien men daaraan in Moskou hechtte, als men van een eerlijk werkend
schrijver, van een eerlijk journalist of van een eerlijke richting
sprak en wat zooveel beteekende als: deze man of deze partij is
niet slechts niet oneerlijk, maar verstaat het ook bij voorkomende
gelegendheid de regeering een wenk te geven. Oblonsky verkeerde nu in
Moskou hoofdzakelijk in die kringen, waarin dat woord ingevoerd was,
hij was daar als een eerlijk man bekend en had dus meer dan iemand
gegronde aanspraak op deze betrekking. Zij gaf een tractement van
zeven tot tienduizend roebel, en Oblonsky kon ze bekleeden zonder den
staatsdienst te verlaten. Het hing slechts af van twee ministers, eene
dame en twee Joden, en deze allen, ofschoon zij reeds voorbereid waren,
moest Oblonsky in Petersburg bezoeken. Buitendien had hij ook zijn
zuster Anna beloofd Karenin tot het geven van een beslissend antwoord
ten opzichte van de van hem verzochte echtscheiding te brengen.

Derhalve vroeg hij van Dolly vijftig roebel en reisde naar
Petersburg.

Stipan Arkadiewitsch zat in Karenins kabinet en hoorde diens gronden
aan over de slechte inrichting van Ruslands finantiewezen, terwijl
hij met geduld op het oogenblik wachtte, dat hij zijn rede eindigde,
om dan dadelijk met hem over zijn zuster en zijn eigen aangelegenheid
te spreken.

"Ja, dat is zeer waar," zeide hij, toen Alexei Alexandrowitsch zijn
pince-nez, zonder welke hij niet meer kon lezen, afnam en zijn zwager
vragend aanzag.

"Ik wil geen protectie-systeem meer ten voordeele van enkele personen,
maar ten algemeenen beste. Maar zij willen dat niet begrijpen, slechts
persoonlijke belangen drijven hen en zij laten zich medeslepen door
schoone phrasen."

Stipan Arkadiewitsch wist, dat, als Karenin daarvan begon te spreken
wat _zij_ dachten en deden, degenen, die over zijn hervormingsplannen
te beslissen hadden, en de oorzaak van alle gebreken in Rusland waren,
hij dan gewoonlijk schielijk ten einde was.

Inderdaad zweeg Alexei Alexandrowitsch nu, en begon nadenkend in zijn
manuscript te bladeren. "A propos!" zeide Stipan: "Ik wilde u ook no