ereisd moet hebben dan iemand van zijn leeftijd, zei, dat we zouden
kunnen logeeren bij een ambtenaar van de telegraaf. Deze ontving ons
inderdaad zeer vriendelijk en ik kon weldra ten zijnent genieten van
een echten pilaw, het perzische gerecht bij uitnemendheid.
Bij dag kwam Bandar-Graz mij als een zeer melancholiek plaatsje
voor. Er is zooveel slijk, dat een paar stelten van nut zouden kunnen
zijn. De hutten van boomstammen zien er vuil en ellendig uit.
Mazanderan, de perzische provincie die met Ghilan de zuidkust van de
Kaspische Zee inneemt, is een belangrijke provincie, al was het maar om
het sprekend contrast, dat zij maakt met de andere deelen van Perzie,
of zelfs met de andere districten aan de binnenzee gelegen. Als men
uit de lagune komt, waar men veel rottende planten ziet, heeft men
eerst een strook jungle van afwisselende breedte, dicht struikgewas,
waar het van allerlei insecten, vooral muskieten, krioelt, die er
in den zomer iemand het leven ondragelijk maken. Het heet ook, dat
er nog veel tijgers zijn, maar het gebeurt niet dikwijls, dat er een
geschoten wordt.
Als men de bergen heeft bereikt, verandert het land plotseling van
aanzien, en de reiziger kan zich in Kaschmir verplaatst wanen. Hij
vindt er dezelfde boomen en weiden, en hooger de kale hellingen
der bergen. Een prachtig soort van hert komt, evenals daar ook hier
veelvuldig voor.
De bewoners der provincie Mazanderan hebben een geelachtige, ongezonde
gelaatskleur, maar ze zijn niet klein of lichamelijk slecht ontwikkeld,
zooals men verwachten zou in dat arme land. Zij kleeden zich in wol
en voeden zich met rijst, die ze in groote hoeveelheden tot zich
nemen. Het is een gelukkig volkje, en ik ontmoette niemand, die het
land zou willen verlaten; zij kunnen in andere streken van Perzie
niet aarden.
In twee dagen bereikten wij Astrabad langs een zeer slechten weg. De
zon ging onder; wij kwamen de stad binnen door een ingang zonder poort
en zonder bewaking, en het eerste wezen, waar ons oog op viel, was
een jakhals. Eindelijk zagen wij een man in de verlaten straten. Hij
bracht ons op de vriendelijkste manier naar het huis van Mirza Taki,
den engelschen agent, waar wij de groote voldoening smaakten, droge
kleeren te kunnen aantrekken. De vereeniging van vocht en koude is
zeer onaangenaam, om niet te zeggen gevaarlijk in het Oosten, nog
meer dan elders, en ik gevoelde mij gelukkig, dat ik zonder slechte
gevolgen de streek van de koorts was
|