in alle tijden ende naer alle tijden te segenen met tijdelick ende
eewigh welzijn, blijvende,

_
Me Vrouwe en Waerde Moeye_,

U E. Ootmoedige Neef en dienaer

C. HUYGENS[5].

Noten:

[1] Constantijn Huygens zuster, zie I en II, bl. 836
[2] gedraaid; verg. 't Hoogd. wirn.
[3] na.
[4] vroegtijdig.
[5] Versta 's dichters oudste zoon _Christiaan_, die de uitgave bezorgde.

AEN DEN LESER;

VOOR DE BY-SCHRIFTEN[1].

Wie is' er met sich selfs of met sijn' tijd verlegen,
Sijn' kostelicken tijd? wie soeckt naer niewe wegen,
Om lustigh leegh te zijn? wien stinckt[2] de Steen en 't Berd[3],
En ander arger vuyl, dat spel gerekent werdt?
Hy kome daer ick gae, wanneer ick Haegh en Hof wijck;
Hy blijve daer hy is, en volge my op Hofwijck;
Hy wandele met my, en spare voet en schoen:
Hy kan sijn wellust met een oogen-blick voldoen,
Of, is sijn Oogh te luy, met een geduldigh Oor-deel[4];
Daer hooren streckt voor sien, en geeft het oogh geen voordeel;
De doove by sijn oogh, de blinde by sijn oor,
Kan voelen waer ick tree, en treden in mijn spoor.
Men hoor of sie my dan, ick stae in[5] voor 't berouwen
By alle keurige van planten en van bouwen;
En, ben ick niet verleidt van eigen toover-min,
Sy sullen Hofwijck bey soo vinden als ick 't vin[6].

Noch liegh ick voor de helft: de blinden sullen voor gaen,
En dobbele genucht sal in des hoorers oor gaen
By d'enckele van 't oogh, Soo gaet het met de pen,
De Rijm-pen; want sy lieght, ten deele van gewen[7],
Ten deelen[9] om de kunst: en die de waerheit soecken
In 't los aensienelick van welgerijmde Boecken,
Zijn even verr' van 't pad, als die den wilden aerd
Van 't weelderigh pinceel aenvaerden voor een Kaert.
Leest met voorsichtigheid wat Dichters van haer[10] geven;
't Is rouw'[11] Land-metery, daer staet geen passer neven.
En die een dobbeltje wil hangen aen de vracht,
Om Hofwijck te gaen sien in d' ongemeene pracht,
Dien ick het heb geleent, zal weinigh min als vloecken,
En seggen: "Wel, ick segg: is dat het voer van Boecken,
Is dat een' Schildery, die op het leven treckt?
't Schijnt, dat men kinderen d' oud' avontuer vertreckt[12]
Van 't Koninghs dochtertjen, om in den slaep te raecken!
Is dit het hoogh Kasteel, zijn dese dorre staecken
Die Eicken Hemel-hoogh, is dit het Masten-woud,
Zijn dese Lindekens het andere Voorhout,
Is dese bult een Bergh, is dese plas een Vijver?
Wat quelt my d'ydelheit van dien verweenden Schrijver!
Laegh noch mijn dobbeltjen in 't